فهرست مطالب
در صحنه‌ای که دیگر برای جمهوری اسلامی بیگانه نیست، تهران بامداد این هفته از اجرای دور تازه‌ای از اعدام جاسوسان در ایران ۲۰۲۵ خبر داد؛ به بهانه «مبارزه با نفوذ امنیتی» و «حفظ امنیت ملی».
اما در پشت این زبان خشن، قدرتی بحران‌زده پنهان شده که از یک چیز بیش از هر چیز دیگری می‌ترسد: فروپاشی از درون.
آمار مرگ؛ وقتی عدالت به نمایش تبدیل می‌شود
به گزارش نهادهای مستقل حقوق بشری، تا نیمه سال جاری دست‌کم ۴۵ مورد از اعدام جاسوسان در ایران ۲۰۲۵ ثبت شده است؛ رقمی که بیش از ۶۰ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته.
این ارقام آنچه را حکومت انکار می‌کند، برملا می‌سازد: گیوتین به ابزاری تبلیغاتی بدل شده، نه قانونی.
دستگاه قضایی ایران که زیر چتر سپاه پاسداران فعالیت می‌کند، اجازه حضور وکلای مستقل را نمی‌دهد و جزئیات دادگاه‌ها نیز پشت درهای بسته و بدون نظارت بین‌المللی برگزار می‌شود.
ترس دولت عمیق
افزایش موارد اعدام جاسوسان در ایران ۲۰۲۵ به معنای وجود «تهدید خارجی» نیست، چنان‌که حکومت ادعا می‌کند، بلکه اعترافی نانوشته به شکاف درونی در ساختار نظام است.
دولتی که کنترل خیابان را از دست داده و با تورمی بیش از ۴۵ درصد و بیکاری نزدیک به ۳۰ درصد دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، برای توجیه ناتوانی خود به «دشمن» نیاز دارد.
در چنین شرایطی، حتی یک کارمند یا دانشجو می‌تواند به‌راحتی برچسب جاسوسی بخورد تا ناکارآمدی دولت پنهان بماند.
دادگاه‌های بی‌چهره، عدالت بی‌نور
هر بار که خبر اعدام جاسوسان در ایران ۲۰۲۵ منتشر می‌شود، رسانه‌های دولتی تصاویری مبهم پخش می‌کنند که چهره متهمان را پنهان نگه می‌دارد.
اما پشت این سایه‌ها انسان‌هایی واقعی ایستاده‌اند؛ برخی پژوهشگر و برخی فعال مدنی که طبق گزارش‌های بین‌المللی، زیر شکنجه مجبور به اعتراف شده‌اند.
در یکی از گزارش‌ها آمده است سه تن از اعدام‌شدگان، دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شریف بودند که تنها به دلیل ارسال مقالات علمی به دانشگاه‌های خارجی، به «جاسوسی برای بیگانگان» متهم شدند.
ایران و رقص بر ریسمان مشروعیت
حاکمیت با موج تازه‌ی اعدام جاسوسان در ایران ۲۰۲۵ می‌کوشد ترس را بازتولید کند.
هر اعدام، پیامی برای جامعه است: «هر که مخالفت کند، سرنوشتش مرگ است.»
اما تاریخ نشان داده نظام‌هایی که مشروعیت خود را بر خون می‌سازند، در درون خود می‌دانند که به پایان نزدیک‌اند.
حتی در داخل تهران نیز صداهای محافظه‌کارانه‌ای شنیده می‌شود که این «نمایش‌های امنیتی» را نقد می‌کنند و آن را عامل بی‌اعتمادی بیشتر مردم به حکومت می‌دانند.
سازمان ملل: ایران در صدر جدول اعدام‌ها
گزارش سال ۲۰۲۴ سازمان ملل متحد، ایران را با ۸۳۴ مورد اعدام مستند در رتبه نخست جهانی قرار داد که ده‌ها مورد آن پرونده‌های مبهم «جاسوسی» بود.
با سرعت کنونی اعدام جاسوسان در ایران ۲۰۲۵، این رقم احتمالاً افزایش خواهد یافت و انزوای بین‌المللی جمهوری اسلامی را عمیق‌تر می‌کند؛ تا جایی که ممکن است پرونده‌هایی در زمینه «جنایت علیه بشریت» گشوده شود.
وقتی خون زبان حکومت می‌شود
اعدام جاسوسان در ایران ۲۰۲۵ رویدادی گذرا نیست، بلکه آینه‌ای است از نظامی که آخرین نبرد خود را علیه مفهوم آزادی می‌جنگد.
این حکومت جسم‌ها را می‌کشد تا صداها را خاموش کند، اما نمی‌داند ترس هرگز کشور نمی‌سازد و خون هرگز ثبات نمی‌آورد.
وقتی تنها زبان حکومت مرگ است، بدان معناست که تمام زبان‌های زندگی از او گرفته شده‌اند.
