فهرست مطالب
با وجود اینکه جنوب ایران قلب ثروت‌های نفتی و گازی کشور به شمار می‌رود، زندگی روزمره مردم این منطقه تصویر کاملا متفاوتی از آمار رسمی ارائه می‌دهد. در این گزارش، با مشاهدات میدانی، شهادت‌های ساکنان و آمارهای تکان‌دهنده، به بررسی رنج جنوب ایران می‌پردازیم.
گرمای کشنده و قطع برق
در تابستانی که دمای هوا به ۵۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد، مردم جنوب ساعت‌ها و گاهی روزها بدون برق می‌مانند. این بحران مزمن بخشی از رنج جنوب ایران را نشان می‌دهد؛ جایی که خانه‌ها به کوره تبدیل می‌شوند و نسیم خنک، آرزویی دست‌نیافتنی است.
بحران آب… تشنگی در سرزمین رودها
با وجود نزدیکی رود کارون و دیگر منابع آبی، روستاها و شهرهای جنوب با کمبود شدید آب مواجه‌اند. بسیاری مجبورند آب آشامیدنی را با قیمت بالا بخرند یا از آب ناسالم استفاده کنند. این تضاد آشکار بین منابع طبیعی و واقعیت زندگی، یکی از جنبه‌های مهم مشکلات جنوب ایران است.
فقر در سایه ثروت
بر اساس آمارهای غیررسمی، بیش از ۴۰ درصد از جمعیت جنوب ایران زیر خط فقر زندگی می‌کنند، در حالی که این منطقه بیش از نیمی از نفت ایران را تولید می‌کند. این تناقض نشان می‌دهد که وضعیت جنوب ایران نه به دلیل کمبود منابع، بلکه به علت سوء‌توزیع و نبود عدالت اقتصادی است.
بیکاری و مهاجرت داخلی
کمبود فرصت‌های شغلی، جوانان را به مهاجرت به شهرهای دیگر وادار کرده و روستاها را از نیروی کار جوان خالی می‌کند. نرخ بیکاری که در برخی مناطق به بیش از ۲۵ درصد می‌رسد، یکی از ستون‌های اصلی رنج جنوب ایران است که باعث تشدید فروپاشی اجتماعی می‌شود.
زیرساخت‌های فرسوده
جاده‌های خراب، بیمارستان‌های بدون تجهیزات پایه، و مدارسی که با نصف ظرفیت فعالیت می‌کنند، همگی نشان می‌دهند که مشکلات جنوب ایران فراتر از بحران‌های مقطعی بوده و به معضلات ساختاری دائمی تبدیل شده‌اند.
رنج جنوب ایران نتیجه رویدادهای پراکنده نیست، بلکه حاصل سال‌ها غفلت و نبود برنامه‌ریزی است. راه‌حل این بحران نیازمند اراده سیاسی واقعی و سرمایه‌گذاری مستقیم بر انسان است، نه صرفا برداشت از ثروت زمین.
