در ادامه سیاستهای سرکوبگرانه حکومت ایران علیه خانوادههای قربانیان اعتراضات، قبر کودک کیان پیرفلک که در آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات شهر ایذه به ضرب گلوله نیروهای امنیتی کشته شد، بار دیگر مورد تخریب قرار گرفت.
تخریب مکرر قبر کودک کِیان پیرفلک
تصاویر منتشر شده در شبکههای اجتماعی نشان میدهد که سنگ قبر کیان پیرفلک برای دومین بار شکسته شده است. همچنین، قبر مادربزرگ او، ماهمنیر مولاییراد، نیز آسیب دیده است.
مولاییراد در ویدیویی در صفحه اینستاگرام خود گفت: «حکومت نه به کودک رحم دارد، نه به قبرش». او افزود: «دیروز نوبت من بود، فردا نوبت دیگران است. همانطور که فاطمه سپهری گفت: چه چیزی باقی مانده که اتفاق نیفتاده؟ جانتان، مالتان، آبرویتان را گرفتند، حالا حتی به قبر کودک بیگناه و مادربزرگ ۹۰ سالهاش هم رحم نکردند».
حسین رونقی، فعال سیاسی، در واکنش به این اقدام نوشت: «این کار ضدانسانی پس از همدردی ماهمنیر مولاییراد با خانوادههای بندرعباس انجام شد. تخریب قبر کیان پیرفلک، کودک قربانی خشونت حکومتی، نشاندهنده ترس حکومت از حقیقت و مقاومت است».
پیشتر، مولاییراد تصویری منتشر کرده بود که در آن برای زخمیهای انفجار بندر رجایی خون اهدا میکند؛ اقدامی که نشاندهنده ادامه فعالیتهای انساندوستانهاش با وجود فشارهای حکومتی است.
کیان پیرفلک که در ۴ آذر ۱۴۰۱ کشته شد، پس از پخش ویدیوی معروفش با جمله آغازین «به نام خدای رنگینکمان»، به یکی از نمادهای اعتراضات مردمی در ایران تبدیل شد.
تخریب قبور قربانیان سرکوب، مسبوق به سابقه است؛ سازمان عفو بینالملل در مرداد ۱۴۰۲ از تخریب قبرهای دستکم ۲۲ تن از جانباختگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» در ۱۷ شهر ایران خبر داد.
حذف نمادها حتی پس از مرگ
تخریب مکرر قبری چون قبر کیان پیرفلک، فقط یک عمل خرابکارانه نیست، بلکه بخشی از سیاست سیستماتیک حذف حافظه جمعی و نمادهای مقاومت است. حکومت سعی دارد آثار جنایاتی را که مرتکب شده پاک کند؛ نه فقط با ساکتکردن بازماندگان، بلکه با محو نشانههای مادی قربانیان.
این رفتار ناشی از هراس رژیم از تبدیل این قبور به مکانهایی الهامبخش برای ادامه اعتراضات است. اقدامی برای بازنویسی تاریخ، نه فقط با سانسور رسانهها، بلکه با حذف مدارک فیزیکی.
با وجود این سرکوب، خاطره قربانیان در دل مردم زنده است و این حقیقت را یادآور میشود که تلاش برای پاککردن حقیقت، نمیتواند صدای عدالت را خاموش کند.