فهرست مطالب
دیدن یک جت جنگنده میگ-۲۹ که بر فراز تهران پرواز می‌کرد، برای شهروندان کمتر تعجب‌آور بود تا نگران‌کننده. رژیم که کنترل خود را بر روی زمین از دست داده، اکنون تلاش می‌کند آن را از هوا تحمیل کند.
بخوانيد:
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ایران: سرنوشت‌های متفاوت
در حالی که رسانه‌های دولتی با عجله سعی در توجیه این پرواز به عنوان یک «تمرین آموزشی معمول» داشتند، هر کسی که در ایران زندگی می‌کند می‌داند که این سخنان صرفاً برای فرونشاندن اضطراب‌ها و پنهان کردن حقیقت تلخ‌تری است: رژیم از آسمان برای ارسال پیام‌های تهدیدآمیز استفاده می‌کند، نه برای محافظت از مردم خود.
پروازی بدون هیچ توضیحی… جز سرکوب
ظاهر شدن یک جت جنگنده میگ-۲۹ بر فراز پایتخت در یک روز عادی غیرمعمول است. این هواپیما نه یک هواپیمای نظارتی است و نه معمولاً بر فراز شهرها استفاده می‌شود. این همان چیزی است که این رویداد را ذاتاً مشکوک می‌کند. وقتی رژیم تصمیم می‌گیرد یک جت جنگنده بر فراز تهران پرواز دهد، به این معنی است که پیامی دارد که می‌خواهد منتقل کند.
و پیام واضح است:
«ما اینجا هستیم… و صدای ما بلندتر از شماست.»
چنین پروازهایی بخشی از امنیت ملی نیستند، بلکه بخشی از سیاست سلطه هستند. یادآوری مداوم این نکته که آسمان نیز تحت کنترل رژیم است.
نیروی هوایی در بحران… اما رژیم از آن برای مصارف داخلی سوءاستفاده می‌کند
علیرغم تلاش‌های رژیم برای ارائه تصویری از یک دولت “قوی”، همه می‌دانند که نیروی هوایی ایران فرسوده و قدیمی است و خود جت جنگنده میگ-۲۹ یادگاری از معاملات گذشته است که بیشتر در رژه‌های نظامی استفاده می‌شود تا در نبرد واقعی.
اما مشکل قابلیت‌های هواپیما نیست؛ بلکه نحوه استفاده رژیم از آنهاست.
به جای توسعه امنیت یا رسیدگی به بحران‌های مردم، به پرواز هواپیما بر فراز سر آنها متوسل می‌شود، گویی این تنها راهی است که رژیم می‌تواند کنترل خود را اعمال کند.
چرا این رویداد بی‌اهمیت نیست؟
پرواز یک جت جنگنده میگ-۲۹ بر فراز تهران نشان دهنده سه واقعیت کلیدی است:
۱. رژیم احساس تهدید داخلی می‌کند.
۲. تلاشی برای تقویت روحیه نیروهای امنیتی.
۳. پیامی به جهان خارج… اما پیامی برای مخاطبان داخلی.
پرواز یک جت جنگنده میگ-۲۹ بر فراز تهران یک مانور دفاعی نبود، بلکه یک حرکت سیاسی برای جبران از دست دادن مشروعیتش بود. رژیمی که فاقد راه‌حل‌های اقتصادی و چشم‌انداز سیاسی است، برای ساکت کردن مردم به صداهای نیروی نظامی متوسل می‌شود.
در کشوری که گرفتار ظلم و فساد است، این صحنه‌ها دیگر قدرت را نشان نمی‌دهند… بلکه میزان ترس رژیم از مردم خود را آشکار می‌کنند.
