فهرست مطالب
صنعت شیرینی در جهان یکی از قدیمی‌ترین صنایع غذایی است که هزاران سال همراه انسان بوده و از آیین‌های مذهبی و دربار پادشاهان تا بازارهای عمومی و کارخانه‌های امروزی مسیر طولانی و جذابی را طی کرده است. با وجود تفاوت فرهنگ‌ها، شیرینی همیشه زبانی مشترک میان ملت‌ها بوده؛ زبانی برای شادی، جشن و خاطره.
بخوانيد:
رازهای پول در فرهنگ آسیایی: چرا در مدیریت پول خود موفق هستند؟
آغازهای باستانی؛ زمانی که طعم شیرین متولد شد
ریشه‌های اولیه صنعت شیرینی در جهان به تمدن‌های باستانی مانند مصر، ایران و هند بازمی‌گردد. در آن دوران، عسل اصلی‌ترین شیرین‌کننده بود و مردم ترکیبی از مغزها، میوه‌های خشک و خمیرهای ساده را آماده می‌کردند. در ایران باستان نیز دستورهایی ابتدایی برای نان‌ها و خوراکی‌های شیرین وجود داشت که در جشن‌ها برای شاهان تهیه می‌شد.
قرون وسطی؛ ورود شکر و آغاز تحول
با گسترش کشت نیشکر و رسیدن شکر به خاورمیانه و سپس اروپا، شکل صنعت شیرینی در جهان به‌طور کامل تغییر کرد. شکر به ماده‌ای اصلی بدل شد و دستورهای تازه‌ای پدید آمد: مرباها، پای‌ها، شیرینی‌های پُر شده و تزیینی که اغلب مخصوص طبقات ثروتمند بودند. در همین دوره بود که مرز میان شیرینی‌های شرقی و غربی آشکارتر شد.
شیرینی‌سازی در مسیر صنعتی شدن
با وقوع انقلاب صنعتی، صنعت شیرینی در جهان از یک هنر خانگی به یک صنعت بزرگ تبدیل شد. دستگاه‌های تولید، سرعت و کیفیت را بالا بردند و شکلات به کالایی جهانی تبدیل شد. کارخانه‌های اروپایی انواع بیسکوئیت، کارامل و شکلات‌های پُر شده را عرضه کردند و بعدها شرکت‌های آمریکایی این صنعت را به ابعاد اقتصادی بزرگ‌تری رساندند.
نقش فرهنگی شیرینی‌های شرقی
در طول قرن‌ها، شیرینی‌های شرقی مانند باقلوا، راحت‌الحلقوم و کلوچه‌های سنتی، نقش مهمی در هویت غذایی منطقه داشته‌اند. گرچه صنعت شیرینی در جهان امروز به شدت تحت تأثیر شرکت‌های بزرگ است، شیرینی‌های سنتی همچنان نمادی از حافظه جمعی و مناسبت‌های فرهنگی و مذهبی هستند.
صنعت شیرینی در عصر جهانی شدن
در دو دهه گذشته، این صنعت پیشرفت چشمگیری داشته است. امروزه صنعت شیرینی در جهان به فناوری، زنجیره‌های تأمین گسترده و تحقیقات بازار وابسته است. با این حال، موج جدید «غذای دست‌ساز» دوباره توجه مردم را به طعم‌های اصیل و دستورهای قدیمی جلب کرده است.
