فهرست مطالب
جنگ ایران و اسرائیل با شلیک موشک آغاز نشد، بلکه با ترسی قدیمی که سالها زیر خاکستر پنهان مانده بود. در زمانی که نقشهها با آتش ترسیم میشوند نه با جوهر، خلیج فارس نخستین قربانی بود و آخرین جایی که آرامش را بازخواهد یافت. این جنگ فقط میان دو دولت نیست؛ بلکه پردهای از ناتوانی سیاسی و انسانی است که منطقه را از درون میبلعد.
خلیج فارس؛ جبههای اعلامنشده
از زمان آغاز جنگ ایران و اسرائیل در میانه سال ۲۰۲۵، میزان تنش در خلیج فارس طبق گزارشهای امنیتی منطقهای حدود ۴۷ درصد افزایش یافته است. نخستین آسیب به بخش کشتیرانی وارد شد؛ ترافیک عبوری از تنگه هرمز در همان ماه اول ۲۵ درصد کاهش یافت و اقتصاد کشورهای خلیج بیش از ۶.۳ میلیارد دلار ضرر دید.
امارات، عربستان و قطر در تلاشاند میان منافع اقتصادی و ترس از گسترش نفوذ ایران یا حملات هوایی اسرائیل که اهداف نظامی و غیرنظامی را تفکیک نمیکند، تعادلی شکننده برقرار کنند.
ایران؛ نبردی با سایه خود
در داخل کشور، مردم میان تبلیغات پیروزی و واقعیت فروپاشی گرفتارند. در حالی که رسانههای رسمی از “نبرد کرامت” سخن میگویند، گزارشهای غیررسمی نشان میدهد نرخ تورم پس از آغاز جنگ ایران و اسرائیل به ۵۴ درصد رسیده و ارزش ریال در عرض شش هفته بیش از ۳۰ درصد سقوط کرده است.
اما آنچه بیش از اعداد اهمیت دارد، سکوت است؛ سکوت مادران اهوازی و سربازانی که با چشمانی بازمیگردند که دیگر به خودشان شباهت ندارد.
اسرائیل؛ جنگی برای تغذیه ترس
در سوی دیگر، اسرائیل از جنگ ایران و اسرائیل برای توجیه حملات خود در سوریه و لبنان استفاده میکند، با شعار “دفاع پیشدستانه”. با این حال، گزارش اندیشکدههای اسرائیلی نشان میدهد هزینه عملیات نظامی روزانه این کشور به ۱۲۰ میلیون دلار میرسد و گردشگری از آوریل ۲۰۲۵ تاکنون ۴۰ درصد کاهش یافته است.
اما روایت رسمی اسرائیل از نظر رسانهای منسجمتر از روایت ایران است، چراکه نظام تهران پیش از میدان، در عرصه تصویر شکست خورده است.
خلیج فارس میان چکش و آتش
برای مردم خلیج فارس، جنگ ایران و اسرائیل به کابوسی اقتصادی و امنیتی بدل شده است. افزایش ۱۸ درصدی قیمت انرژی سایه تورم را بازگردانده، و بودجه نظامی کشورهای خلیج در نیمه نخست سال ۱۲ درصد رشد کرده است. منطقهای که به دنبال تنوع اقتصادی بود، اکنون گروگان دلهرههای جنگ است.
پایانی که پایانی ندارد
به عنوان یک روزنامهنگار ایرانی مخالف، من در جنگ ایران و اسرائیل چیزی جز فصل تازهای از شکست جمعی نمیبینم. نظامی که ادعای “آزادسازی قدس” دارد، حتی نان مردمش را آزاد نکرده است. خطبههایی که هر جمعه دشمن را لعنت میکنند، در پشت منبرها ثروت و جشنهای پنهان را پنهان میسازند.
جنگ نه در خلیج، بلکه در ذهنهایی جریان دارد که باور کردند ویرانی میتواند راهی به سوی شکوه باشد.