فهرست مطالب
سال ۱۴۰۴ شاهد تشدید بیسابقه سرکوب سایبری در ایران بود، چرا که مقامات از تمام ابزارهای تکنولوژیکی و امنیتی خود برای تشدید کنترل خود بر فضای دیجیتال استفاده کردند و فعالان، روزنامهنگاران، شهروندان عادی و حتی کودکان و نوجوانان را هدف قرار دادند. در حالی که اینترنت به بخش اساسی زندگی روزمره تبدیل شده است، ایران به یکی از سرکوبگرترین کشورها در حوزه آنلاین تبدیل شده است.
یک سیستم نظارتی پیشرفته… و شهروندی بدون محافظت
گزارشهای فنی نشان میدهد که سرکوب سایبری در ایران ۱۴۰۴ شاهد پیشرفتهای چشمگیری در ابزارهای نظارتی بوده است. نهادهای امنیتی از جاسوسافزارهای پیشرفته برای جمعآوری دادههای کاربران و ردیابی مکانهای آنها استفاده کردند.
این دیگر به مسدود کردن برنامههایی مانند واتساپ و اینستاگرام محدود نمیشد، بلکه به موارد زیر نیز گسترش مییافت:
تجزیه و تحلیل مکالمات کاربران با استفاده از الگوریتمهای هوش مصنوعی محلی.
ورود اجباری از طریق هویت دیجیتال.
نظارت بر پلتفرمهای تجارت الکترونیک.
ردیابی فعالیت VPN و پیوند دادن آن به دادههای تلفن همراه.
بنابراین، سرکوب سایبری در ایران ۱۴۰۴ به بخشی از زندگی روزمره ایرانیان تبدیل شد. فضای مجازی… یک منطقه نظامی بسته
براى اطلاعات بيشتر :
ثبتنام دانشجویان در ایران: بین افزایش کمی و کاهش کیفیت
به گفته تحلیلگران فناوری، اینترنت در ایران به منطقهای تحت کنترل مستقیم امنیتی تبدیل شده است و به محض وقوع یک اعتراض یا تجمع مدنی، شبکه خاموش میشود.
سرکوب سایبری در ایران در چندین اقدام کلیدی خود را نشان میدهد:
۱. قطع دسترسی به اینترنت منطقهای در طول هر رویداد سیاسی یا اجتماعی.
۲. دستگیری فعالان به دلیل پستهای کوتاه در پلتفرمهای رسانههای اجتماعی.
۳. دستگیری صاحبان صفحات از طریق ردیابی IP.
۴. اخاذی آنلاین از بازداشتشدگان برای به دست آوردن رمزهای عبور آنها.
اینترنت در ایران به یک میدان نبرد تبدیل شده است و شهروندان هدف آن هستند.
نسل جوان… بزرگترین قربانیان
جوانان بیشترین آسیب را از سرکوب سایبری در ایران دیدهاند، زیرا برای تحصیل، کار و ارتباط به اینترنت متکی هستند.
اما امروز آنها با موارد زیر روبرو هستند:
تهدید مداوم بسته شدن حسابهایشان.
سانسور اتاقهای گفتگوی آموزشی.
بررسی دقیق فعالیتهای بازیهای آنلاین آنها.
احضار به دلیل محتوای «از نظر سیاسی غیرقابل قبول» صادر شده است.
حتی پلتفرمهای سرگرمی به عرصهای برای نظارت تبدیل شدهاند.
در حالی که جوانان به VPNها پناه میبرند، دولت حتی در آنجا نیز آنها را تعقیب میکند.
اقتصاد در حال فروپاشی به دلیل سانسور
سرکوب سایبری در ایران محدود به امنیت نیست؛ بلکه مستقیماً بر اقتصاد تأثیر میگذارد.
کارآفرینان از موارد زیر رنج میبرند:
مسدود شدن وبسایتهای تجارت الکترونیک جهانی.
اختلال در درگاههای پرداخت.
ضعف اتصال برای شرکتهای خارج از کشور.
ضررهای مداوم برای برنامههای محلی که تحت سانسور شدید هستند.
این محدودیتهای الکترونیکی منجر به از دست رفتن میلیونها دلار و مهاجرت هزاران متخصص فناوری اطلاعات شده است.
پلتفرمهای رسانههای اجتماعی… سلاحی در دست رژیم
دیگر قابل قبول نیست که فضای دیجیتال به ابزاری برای سرکوب تبدیل شود، اما این واقعیت است.
مقامات اکنون از ابزارهای تجزیه و تحلیل دادهها برای هدف قرار دادن هر صفحهای که نظرات مخالف را بیان میکند، استفاده میکنند.
پلتفرمهای محلی مانند سروش و بله به جای برنامههای ارتباطی، به پلتفرمهای رسمی نظارتی تبدیل شدهاند.
بنابراین، سرکوب سایبری در ایران تشدید شد و به گستردهترین سرکوب سایبری در تاریخ جمهوری اسلامی تبدیل شد.
با وجود شدت سرکوب سایبری در ایران ، جامعه ایران ظرفیت استثنایی برای مقاومت دیجیتال را نشان میدهد.
شهروندان از برنامههای رمزگذاری شده استفاده میکنند، روشهای جدیدی برای دور زدن سانسور توسعه میدهند و صرف نظر از اینکه رژیم چقدر تلاش میکند آنها را ساکت کند، همچنان به افشای سوءاستفادهها ادامه میدهند.
نبرد امروز نه تنها در میدان عمل، بلکه در فضای مجازی نیز هست.
هر چقدر هم که سرکوب شدید شود، اینترنت همچنان دریچهای خواهد بود که حقیقت را آشکار میکند و حوزهای است که رژیم نمیتواند آن را به طور کامل کنترل کند.
