فهرست مطالب
با وجود وعده‌های مکرر دولت برای بهبود وضعیت اقتصادی، هنوز کمبود فرصت‌های شغلی در ایران یکی از جدی‌ترین چالش‌های اجتماعی و اقتصادی کشور است. در شرایطی که تنش‌های سیاسی و تحریم‌های بین‌المللی ادامه دارد، چشم‌انداز اشتغال روزبه‌روز محدودتر می‌شود و هزاران جوان با آینده‌ای مبهم و ناامیدکننده روبه‌رو هستند.
افزایش نرخ بیکاری با وجود وعده‌های دولت
آمارهای رسمی نشان می‌دهد که نرخ بیکاری در برخی استان‌ها از ۲۰ درصد فراتر رفته، در حالی‌که کارشناسان اقتصادی معتقدند رقم واقعی بسیار بالاتر است. کمبود فرصت‌های شغلی در ایران نتیجه سوء‌مدیریت، فساد اداری و کاهش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی است.
در غیاب شفافیت در تخصیص منابع، فارغ‌التحصیلان دانشگاهی بی‌کار می‌مانند، در حالی‌که نزدیکان به قدرت در نهادهای دولتی به‌راحتی استخدام می‌شوند.
جوانان ایرانی میان مهاجرت و ناامیدی
در پی تشدید کمبود فرصت‌های شغلی در ایران، مهاجرت به گزینه‌ای اجتناب‌ناپذیر برای بسیاری از جوانان تبدیل شده است. مهندسان، پزشکان و حتی اساتید دانشگاه‌ها به دنبال فرصت‌های شغلی در خارج از کشور هستند، که نتیجه آن «فرار مغزها» و کاهش تولید داخلی است.
بر اساس داده‌های سازمان ملل، سالانه بیش از ۱۸۰ هزار ایرانی تحصیل‌کرده مهاجرت می‌کنند، آماری که ایران را در میان کشورهایی با بیشترین فرار نخبگان قرار می‌دهد.
زنان، قربانیان اصلی بحران اشتغال
زنان ایرانی بیش از دیگران از پیامدهای کمبود فرصت‌های شغلی در ایران آسیب می‌بینند. علاوه بر محدودیت‌های اجتماعی و قانونی، این بحران باعث شده سهم زنان از بازار کار به کمتر از ۱۵ درصد برسد.
در مناطق روستایی و محروم، نبود فرصت‌های پایدار موجب شده بسیاری از خانواده‌ها به مشاغل موقت یا غیررسمی روی بیاورند.
آینده مبهم و جست‌وجوی راه‌حل‌ها
کارشناسان اقتصادی معتقدند که حل کمبود فرصت‌های شغلی در ایران نیازمند اصلاحات عمیق اقتصادی است؛ از جمله حمایت از بخش خصوصی، مبارزه با فساد و جذب سرمایه‌گذاری خارجی.
اما در نظامی که بر انحصار و کنترل بنا شده، این راه‌حل‌ها دور از دسترس به نظر می‌رسند و نارضایتی اجتماعی روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
