فهرست مطالب
سال هاست که روحانیون مشتاق توصیف سگ ها به عنوان ناپاک هستند و برخی از مقامات حتی آنها را “نماد استعمار فرهنگی” می دانند. در خطبه های جمعه حیوانات خانگی در خیابان های ایران 1404 از محکومیت در امان نماندند، گویی توطئه ای خطرناک تر از بیکاری و تورم است. مقامات حتی منع آمد و شد سگ ها را به 17 شهر گسترش داده اند و متخلفان تهدید به پیگرد قانونی شده اند، در صحنه ای که نشان می دهد چگونه حتی ابتدایی ترین جزئیات زندگی روزمره می تواند به یک جرم سیاسی تبدیل شود.
حیوانات در فرهنگ ایران باستان
قبل از اینکه سگ و گربه به یک “تهدید فرهنگی” در گفتمان رژیم تبدیل شوند، جایگاه ویژهای در تاریخ ایران باستان داشتند. در آیین زرتشت سگ را موجودی مقدس و نگهبان روح پس از مرگ می دانستند و متون کهن توصیه می کردند که به او غذا داده شود و با او به نرمی رفتار شود. گربه ها همچنین به عنوان محافظ خانه ها و باغ ها در برابر ارواح شیطانی بسیار مورد احترام بودند. کتیبه های فارسی باستان به وضوح رابطه هماهنگی بین انسان ها و حیوانات را نشان می دهد و پادشاهان و شاهزادگان حیوانات خود را به عنوان بخشی از زندگی روزمره خود می گیرند. این میراث تناقض کنونی را آشکار می کند: چگونه سگ در گفتمان های روحانیت از موجودی مقدس در ایران باستان به “نجس” تبدیل شد؟
واقعیت محبوب: عشق از ممنوع شدن خودداری می کند
با وجود تمام تصمیمات ممنوعیت، آمارهای اخیر حاکی از آن است که تعداد حیوانات خانگی در ایران بین شش تا هشت میلیون است، به این معنی که از هر ده ایرانی یک نفر صاحب حیوان خانگی است. اعداد دروغ نمی گویند: بیش از 1100 فروشگاه حیوانات خانگی در سراسر کشور پراکنده شده است، از جمله حدود 330 فروشگاه تنها در تهران . بازار حتی تا جایی گسترش پیدا کرده که برخی فروشگاهها مارهای خانگی تا پنجاه میلیون تومان میفروشند در حالی که یک هاسکی را تنها با دو میلیون تومان میتوان خرید.
این اعداد نشان می دهد که حیوانات خانگی در خیابان های ایران 1404 دیگر تنها یک سرگرمی نخبه گرایانه نیستند، بلکه به یک پدیده اجتماعی گسترده تبدیل شده اند که اقتدار را به چالش می کشد. شاید عجیبتر از همه این باشد که خدمات فرزندخواندگی و سرپرستی در سراسر ایران به بیش از ۸۰ مورد رسیده است که نشاندهنده وجود شبکه حمایت اجتماعی برای این سرگرمی، علیرغم محدودیتهای رسمی است.
حیوانات به عنوان نماد آزادی
گربه ها و سگ ها دیگر فقط همراهان خانگی نیستند، بلکه نمادهای آزادی هستند. گربه ها منعکس کننده زندگی مستقلی هستند که قوانین تحمیلی را به رسمیت نمی شناسد و سگ ها همزمان وفاداری و شورش را تجسم می بخشند. تصاویر جوانان با حیواناتشان در رسانه های اجتماعی به پیام های خاموش تبدیل شده است: اینکه زندگی عادی قوی تر از سخنرانی های ارعاب و سیاسی شدن است.
اقتدار گیج
رژیم در تناقض شدید به سر میبرد: از یک سو آشکارا به دامداری حمله میکند، آن را یک انحراف فرهنگی توصیف میکند، و از سوی دیگر، مقامات آن در ویلاهایی زندگی میکنند که توسط سگهای نگهبان وارداتی و گرانقیمت احاطه شدهاند. طنز ماجرا این است که آنچه رژیم “تهدید فرهنگی” مینامد، از نظر جوانان به نمادی از تمسخر خود قدرت تبدیل شده است.
نتیجه گیری طعنه آمیز
در نهایت، مقامات ممکن است متوجه نشوند که مقاومت در برابر مخالفان آسان تر از مقاومت در برابر گربه ها و سگ ها است. این موجودات صرفاً ولایت فقیه را به رسمیت نمیشناسند و در خطبههای نماز جمعه حضور پیدا نمیکنند. حیوانات خانگی در خیابان های ایران 1404 ممکن است به ساکت ترین اپوزیسیون تبدیل شوند، اما آنها همچنین بیشترین تاثیر را در افشای شکنندگی قدرت دارند و به مردم یادآوری می کنند که آزادی گاهی اوقات می تواند با میو کردن گربه یا پارس سگ شروع شود.
