فهرست مطالب
بیمارستانها در ایران دیگر صرفاً مؤسسات پزشکی نیستند؛ آنها به شاخصی آشکار از فروپاشی رژیم تبدیل شدهاند.
بخوانيد:
سیمکارت سفید: اینترنت «باز» برای نخبگان
با افزایش فشارهای اقتصادی و فساد، بیمارستانهای ایران به نمونهای بارز از سیاستهای شکستخورده کشور تبدیل شدهاند.
زیرساختی فرسوده که شایسته یک کشور نفتخیز نیست
بیمارستانها در ایران از زیرساختهای فرسوده رنج میبرند. گزارشهای میدانی نشان میدهد که بیش از ۶۰ درصد بیمارستانهای دولتی در دو دهه اخیر بهروزرسانی نشدهاند. اتاقهای عمل حتی فاقد ابتداییترین تجهیزات هستند و بخشهای اورژانس بیش از حد تحت فشار هستند.
در استانهای محروم، این فاجعه حتی آشکارتر است. تمام شهرها فقط یک بیمارستان دارند که با نیمی از ظرفیت خود فعالیت میکند، در حالی که پروژههای مراقبتهای بهداشتی به نفع هزینههای نظامی نادیده گرفته میشوند.
کمبود دارو… بحرانی که توسط رژیم ایجاد شده است
بزرگترین تهدیدی که امروزه بیمارستانهای ایران با آن مواجه هستند، کمبود دارو، به ویژه داروهای سرطان، بیماریهای کلیوی و بیماریهای قلبی است.
با وجود وجود کارخانههای محلی، فساد، عدم نظارت و انحصار برخی شرکتهای مرتبط با سپاه پاسداران، وضعیت را به نقطه بحرانی رسانده است.
پزشکان تأیید میکنند که بیماران به دلیل عدم دسترسی به درمانها جان خود را از دست میدهند، در حالی که مقامات ادعا میکنند «تحریمها» علت آن است. در همین حال، بازار سیاه مملو از همان داروها است، اما با قیمتهای گزاف.
خروج پزشکان… خلأیی ترسناک در اتاقهای درمان
کمبود کادر پزشکی به واقعیت جدید بیمارستانهای ایران تبدیل شده است.
در طول سه سال گذشته، هزاران پزشک به دلیل حقوق بسیار پایین و عدم احترام حرفهای، کشور را ترک کردهاند.
این فرار مغزها، بیمارستانها را مجبور کرده است که به پزشکان کمتجربهتر تکیه کنند و منجر به افزایش نگرانکننده خطاهای پزشکی شده است.
درمان دیگر برای همه در دسترس نیست. شهروندان ایرانی که زمانی برای نجات جان خود به بیمارستانهای دولتی متکی بودند، اکنون مجبور به قرض گرفتن پول یا فروش داراییهای خود برای پرداخت هزینههای اورژانسی هستند.
در واقع، بیمارستانها در ایران قیمتهای خود را بیش از ۳۰۰ درصد افزایش دادهاند، در حالی که حداقل دستمزد ثابت مانده است.
فساد اداری… وضعیت پارتیبازی به جای حاکمیت قانون
یک گزارش داخلی که سال گذشته فاش شد، نشان داد که فساد اداری در ۷۰ درصد بیمارستانهای ایران گسترده است. دریافت تخت بیمارستان یا نوبت جراحی دیگر بر اساس نیاز پزشکی نیست، بلکه بر اساس داشتن روابط یا پرداخت هزینههای غیرقانونی است.
شکاف بین تهران و استانها… ایران دو چهره دارد.
اگر بیمارستانهای تهران با مشکل مواجه هستند، وضعیت در استانها بسیار بدتر است.
در سیستان و بلوچستان، موارد بحرانی صدها کیلومتر برای یافتن تخت خالی منتقل میشوند.
در خوزستان، بیماران سرطانی در ساختمانهای فرسوده با دیوارهای ترک خورده تحت درمان قرار میگیرند.
این نابرابری نشان دهنده عدم وجود دیدگاه عادلانه برای توزیع خدمات درمانی است.
واقعیت بیمارستانها در ایران امروز به وضوح نشان میدهد که رژیم دیگر قادر به مدیریت بخش بهداشت یا نجات جان شهروندان نیست.
این مشکلات فنی یا وابسته به شرایط نیستند، بلکه ناشی از یک سیستم سیاسی هستند که منابع خود را به جای مراقبتهای بهداشتی، به سمت سرکوب هدایت میکند.