فهرست مطالب
چهره تهران هر روز تغییر می‌کند، اما آنچه بیش از همه جلب توجه می‌کند، حضور پررنگ آشپزی عربی در قلب پایتخت است. امروز غذای محلی عربی در تهران به نمادی از تنوع فرهنگی و طعم متفاوت تبدیل شده است؛ هرچند نظام حاکم با هر نشانه‌ای از هویت اقلیت‌ها حساسیت نشان می‌دهد.
بخوانيد:
معروف ترین غذاهای عراقی در ایران در سال ۱۴۰۴ کدامند؟
رستوران‌های عربی در برابر محدودیت‌ها
در سال‌های اخیر، استقبال ایرانیان از غذای محلی عربی در تهران مانند “کبسه”، “مجبوس” و “فلافل” به‌شدت افزایش یافته است. خیابان‌هایی همچون جمهوری و ستارخان اکنون مملو از دکه‌ها و رستوران‌هایی هستند که عطر ادویه‌های خلیجی و روغن زیتون عربی در آن‌ها می‌پیچد.
با وجود محدودیت‌هایی که شهرداری تهران به بهانه «مجوز» ایجاد کرده، این رستوران‌ها همچنان مشتریان زیادی جذب می‌کنند، زیرا کیفیت بالا و قیمت مناسب آن‌ها نسبت به غذاهای سنتی ایرانی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.
از جنوب تا پایتخت؛ سفر طعم و هویت
ریشه‌های غذای محلی عربی در تهران به استان‌های جنوبی مانند خوزستان و اهواز بازمی‌گردد؛ جایی که میراث عربی با فرهنگ محلی درآمیخته است. مهاجران اهوازی که به تهران آمده‌اند، دستور پخت‌های مادربزرگ‌های خود را با خود آورده‌اند تا ایرانی‌ها تجربه‌ای تازه و متفاوت از “قورمه سبزی” و “فسنجون” را کشف کنند.
مقاومت فرهنگی خاموش
با وجود محبوبیت عمومی، برخی محافظه‌کاران به غذای محلی عربی در تهران با تردید نگاه می‌کنند و آن را نوعی «نفوذ فرهنگی» می‌دانند که بازتاب حضور هویت عربی در پایتخت است. با این حال، این غذاها همچنان در حال گسترش‌اند و به شکلی از مقاومت فرهنگی خاموش تبدیل شده‌اند که نشان می‌دهد آشپزی می‌تواند ابزار بقا و هویت در برابر حذف و تبعیض باشد.
طعم آزادی در دل پایتخت
فراتر از جدل‌های سیاسی، بسیاری از جوانان معتقدند که خوردن غذای محلی عربی در تهران نوعی آزادی فردی است — آزادی در انتخاب، سلیقه و تعلق خاطر. در هر بشقاب فلافل یا کبسه‌ای که در کوچه‌های پایتخت سرو می‌شود، پیامی نهفته است که می‌گوید: تنوع را نمی‌توان سرکوب کرد، حتی اگر حکومت بخواهد سلیقه و هویت را یکسان سازد.
