فهرست مطالب
در صحنه‌ای دیگر از بی‌رحمی و بی‌مسئولیتی، حادثه احمد مجاهد بالدِی افکار عمومی ایران را تکان داد؛ پس از آن‌که پدرش جزئیات لحظات آخر پیش از خودسوزی پسرش را در پی رفتار تحقیرآمیز کارکنان شهرداری روایت کرد. این تراژدی انسانی چهره واقعی نهادهای اجرایی در ایران را آشکار و بار دیگر بحران کرامت و عدالت اجتماعی را در جامعه ایران برجسته کرد.
از یک رستوران ساده تا فاجعه ملی
آغاز حادثه احمد مجاهد بالدِی از محله‌ای در اهواز بود؛ جایی که پدر خانواده، رستوران کوچکی را اداره می‌کرد و این محل تنها منبع درآمد خانواده‌ای شش نفره بود. احمد، دانشجوی جوان، پس از پایان کلاس‌های دانشگاه برای کمک به پدرش به محل کار می‌رفت. اما آن روز سرنوشت دیگری داشت.
تیم‌های اجرایی شهرداری برای تخریب محل با ادعای «فاقد مجوز بودن» وارد شدند؛ بدون هیچ اخطار قبلی. درگیری لفظی به بحرانی روحی انجامید. وقتی احمد تهدید کرد خود را آتش می‌زند، یکی از مأموران گفت: «بسوزان ببینم چطور می‌سوزی!»
همین جمله، تیر خلاص بر کرامت انسانی بود.
نماد درد و اعتراض خاموش
حادثه احمد مجاهد بالدِی نشان داد که چگونه تحقیر می‌تواند به کنشی اعتراضی و تراژدی‌آمیز بدل شود. احمد نه دنبال شهرت بود و نه سیاست؛ او تنها برای حفظ شأن پدرش و حق یک زندگی آبرومندانه جنگید.
این فاجعه یادآور جامعه‌ای است که در آن فساد اداری و تحقیر روزمره جای عدالت را گرفته است.
سکوت رسمی و خشم مردمی
با وجود انتشار گسترده ویدئوی حادثه احمد مجاهد بالدِی در شبکه‌های اجتماعی، هیچ مقام رسمی واکنشی نشان نداد و تنها بیانیه‌ای کوتاه صادر شد که سعی در توجیه رفتار مأموران داشت.
این سکوت اما آتش خشم مردم را شعله‌ورتر کرد، به‌ویژه وقتی پدر احمد در گفت‌وگویی گفت: «پسرم پیش از حادثه می‌گفت: ما انسانیم، نه سنگ.»
واکنش‌های گسترده در فضای مجازی
در توییتر و تلگرام، هزاران ایرانی با هشتگ حادثه احمد مجاهد بالدِی همدردی کردند. یکی از کاربران نوشت:
«وقتی مأمور شهرداری به جوانی می‌گوید بسوز تا ببینم، یعنی حکومت از درون سوخته است.»
رسانه‌های دولتی طبق معمول تلاش کردند با نسبت دادن مشکل روانی به قربانی، وجهه حکومت را حفظ کنند.
بحران انسانی در دل سیستم اداری
حادثه احمد مجاهد بالدِی شکست اخلاقی و اداری جمهوری اسلامی را برملا کرد. چگونه ممکن است مأمور دولتی چنین بی‌رحمانه با شهروندی رفتار کند؟
این حادثه نشان داد که نظام اداری ایران انسان را نه به عنوان شهروند، بلکه به عنوان مزاحم می‌بیند.
عدالت گم‌شده و مسئولیت فراموش‌شده
با گذشت روزها، هنوز تحقیق رسمی درباره حادثه احمد مجاهد بالدِی آغاز نشده است. نهادهای حقوق بشری بارها خواستار شفافیت و مجازات عاملان شده‌اند، اما بی‌نتیجه مانده است.
تحلیل‌گران معتقدند جمهوری اسلامی تنها زمانی واکنش نشان می‌دهد که بحران رسانه‌ای شکل بگیرد.
