فهرست مطالب
خاموشی آگاهی ایران در سال 1404 دیگر صرفاً شرح سیاست های رسانه ای رژیم نیست، بلکه به پروژه ای عظیم، سیستماتیک تبدیل شده است که جزئیات آن از طریق بازوهای ایدئولوژیک مدیریت می شود که مهمترین آن شرکت ملی رادیو تلویزیون (IRIB) است. این نهاد دیگر یک رسانه طبیعی نیست، بلکه ابزاری نرم برای سرکوب، مهندسی جهل و تغذیه مردم سیل دروغ است که می توان آن را به تعداد اندازه گیری و رصد کرد.
1. تسلط مالی: عدم اطمینان مالی
اثربخشی خاموشی آگاهی ایران در سال 1404 را نمی توان از بودجه هنگفتی که به آن اختصاص داده شده جدا کرد.
- بر اساس بودجه عمومی ایالتی، بیش از ۱۲ تریلیون تومان ایران (معادل حدود ۲. ۴ میلیارد دلار به نرخ ارز رسمی در آن زمان) به طور مستقیم به شرکت رادیو و تلویزیون اختصاص یافت.
- گزارشگران بدون مرز گزارش می دهد که هزینه های ایران برای تبلیغات بیش از هزینه های بخش های حیاتی مانند بهداشت یا محیط زیست است.
- این بودجه برای راه اندازی بیش از 30 کانال و ایستگاه رادیویی به زبان های مختلف، نه برای گسترش فرهنگ بلکه برای تحمیل روایت رسمی استفاده می شود.
2. انحصار پخش: آمار حذف
کنترل رسانه های سمعی و بصری یک ابزار ضروری در سیاست خاموشی آگاهی ایرانی در 1404 است.
- بر اساس گزارش گزارشگران بدون مرز (RSF) در سال 2023، ایران در شاخص جهانی آزادی مطبوعات در بین 180 کشور در رتبه 177 قرار دارد.
- صدا و سیما انحصار قانونی کامل پخش زمینی را دارد، در حالی که کانال های مخالف خارجی اغلب مسدود می شوند.
- بر اساس گزارش های NetBlocks و Cloudflare، در جریان اعتراضات “زنان، زندگی، آزادی”، مقامات بزرگترین بلوک اینترنت در تاریخ خود را تحمیل کردند که گاهی اوقات اتصال به زیر 5٪ کاهش می یابد.
3. آمار اطلاعات نادرست: دروغ قابل اندازه گیری است
خاموشی به پیشگیری محدود نشد، بلکه شامل اطلاعات نادرست سیستماتیک بود.
- سازمان هایی مانند NetBlocks و Access Now نظارت کرده اند که چگونه پوشش اعتراضات متوقف شده و پخش برنامه های مذهبی و سرگرمی جایگزین آن شده است.
- بیش از 80 درصد خبرنامه ها بر “دستاوردهای رژیم” و بازدید مقامات در ازای نبود صداهای خیابانی متمرکز بود.
- گزارش ماده 19 اشاره می کند که از زمان قتل مهسا (جینا) امینی در سپتامبر 2022، بیش از 90 روزنامه نگار به دلیل تلاش برای شکستن خاموشی آگاهی ایران در سال 1404 دستگیر شده اند.
4. شکاف دیجیتال: آگاهی خیابانی در مقابل ماشین
با وجود میلیاردها رژیم، اعتماد عمومی به رسانه های رسمی در حال فروپاشی است.
- نظرسنجی های مستقل حاکی از اعتماد کمتر از 15 درصد ایرانیان به IRIB است.
- بیش از 70 درصد جمعیت زیر 30 سال ایران به اینترنت و رسانه های اجتماعی متکی هستند؛نسل دیجیتالی که انزوا از جهان را نمی پذیرد، به همین دلیل است که پروژه مبهم کردن آگاهی ایران در سال 1404 با واقعیت امروز جامعه برخورد می کند.
اعداد و ارقام به وضوح آشکار می کنند: میلیاردها هدر رفتن، انحصار پخش، محدودیت در اینترنت و دستگیری های دسته جمعی، همه برای خدمت به پروژه سیاه کردن آگاهی ایران در سال 1404. با این حال، اصرار جوانان بر شکستن انسداد و ساختن سکوهای جایگزین ثابت می کند که این استراتژی اگرچه قوی است، اما در برابر اراده دانستن و اجتناب ناپذیر بودن حقیقت مقاومت نخواهد کرد.
