فهرست مطالب
در حالی که انتظار می‌رفت کنفرانس «همکاری ملی» به دعوت رضا پهلوی در شهر مونیخ آلمان، رویدادی سرنوشت‌ساز برای گرد هم آوردن طیف‌های مختلف اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور باشد، این گردهمایی به تجمعی کم‌رمق با حضور کمتر از ۵۰ نفر تبدیل شد. در این گزارش، با استناد به آمار و مستندات رسانه‌ای بررسی می‌کنیم که چگونه «شکست گردهمایی رضا پهلوی در مونیخ ۲۰۲۵» رخ داد و این شکست چه معنایی برای آینده پروژه سیاسی او دارد.
یکم: حضور… اعدادی ناامیدکننده برای پروژه‌ای با ادعای ملی
با وجود تبلیغات رسانه‌ای گسترده و دعوت‌های فراوان، در گردهمایی مونیخ تنها چند ده نفر شرکت کردند که بیشتر آن‌ها چهره‌های تکراری یا افراد ناشناس بودند.
- بر اساس منابعی چون خبرگزاری «صاحب‌خبر»، شمار حاضران از ۵۰ نفر فراتر نرفت، در حالی که جمعیت ایرانیان ساکن آلمان صدها هزار نفر برآورد می‌شود.
- هیچ‌یک از چهره‌های شاخص جریان‌های لیبرال، فمینیستی یا ملی‌گرای اپوزیسیون در این برنامه حضور نداشتند.
- شکست گردهمایی رضا پهلوی در مونیخ ۲۰۲۵ گویای نبود حمایت مردمی واقعی برای این جریان سلطنت‌طلب است.
دوم: کناره‌گیری چهره‌های مؤثر و سکوت رسانه‌های بین‌المللی
نکته قابل توجه آن‌که گردهمایی مونیخ هیچ بازتابی در رسانه‌های بین‌المللی یا حتی شبکه‌های فارسی‌زبان مخالف جمهوری اسلامی مانند «ایران اینترنشنال» و «من و تو» نداشت که نشانگر ضعف محتوای سیاسی آن است.
- برخی فعالان سیاسی اعلام کردند که به دلیل نبود برنامه روشن و ابهام در دستور جلسه، در این رویداد شرکت نکردند.
- چهره‌های شاخص جریان جمهوری‌خواه نیز که پروژه رضا پهلوی را شخصی و غیرجمعی می‌دانند، غایب بودند.
- یکی از نشانه‌های بارز شکست گردهمایی رضا پهلوی در مونیخ ۲۰۲۵، نبود هرگونه بیانیه مشترک یا منشور سیاسی شفاف بود.
سوم: واکنش در شبکه‌های اجتماعی… تمسخر به جای حمایت
کاربران در توییتر و اینستاگرام با هشتگ‌هایی مانند #مجلس_ختم_رضا_پهلوی و #اتوبوس_خالی با طنز به این رویداد واکنش نشان دادند.
- تصاویری از سالن خالی و حضور محدود افراد منتشر شد و کاربران نوشتند: «پروژه ملی‌ای که حتی ۱۰۰ نفر ندارد؟»
- بسیاری معتقد بودند که شکست گردهمایی رضا پهلوی در مونیخ ۲۰۲۵ ثابت می‌کند که گفتمان سلطنتی دیگر پاسخگوی مطالبات نسل جدید ایرانیان نیست.
- موج طنز و انتقاد، بازتابی از بی‌اعتمادی عمومی به رضا پهلوی به‌عنوان نماینده واحد اپوزیسیون بود.
مقایسه با گردهمایی‌های مشابه: آمارهایی که انزوای سیاسی را آشکار می‌کند
برای مقایسه، کنفرانس اپوزیسیون ایران در برلین در سال ۲۰۱۹ که توسط ائتلافی از نیروهای جمهوری‌خواه و لیبرال برگزار شد، با حضور بیش از ۸۰۰ نفر همراه بود و چهره‌هایی چون فاطمه حقیقت‌جو و آرش سرکوهی در آن شرکت داشتند. همچنین، در کنفرانس پاریس برای حمایت از اعتراضات ۱۴۰۱، بیش از ۱۲۰۰ نفر شرکت کردند و رویداد توسط رسانه‌هایی چون فرانس۲۴ و بی‌بی‌سی فارسی پوشش داده شد.
در مقابل، گردهمایی مونیخ ۲۰۲۵ به رهبری رضا پهلوی تنها با حضور حدود ۵۰ نفر برگزار شد، که نشانگر کاهش شدید در میزان حمایت عمومی و فاصله‌گیری روزافزون پروژه سلطنت‌طلبانه از واقعیت سیاسی اپوزیسیون خارج از کشور است.
شکست گردهمایی رضا پهلوی در مونیخ ۲۰۲۵ صرفا یک لغزش اجرایی نبود بلکه نشانه‌ای از شکاف عمیق در میان اپوزیسیون خارج از کشور است. بدون یک چشم‌انداز فراگیر و وحدت‌گرا، هیچ پروژه اپوزیسیونی نمی‌تواند از سالن‌های خالی فراتر رود.
