فهرست مطالب
هر سال، چهل روز پس از عاشورا، جادههای منتهی به کربلا به رودخانهای انسانی تبدیل میشوند. میلیونها زائر شیعه در آیینهای خاص خود، در قالب آیینهای شیعی در زیارت اربعین، شرکت میکنند؛ آیینهایی که سرشار از اندوه، وفاداری، و مشارکت جمعیاند و یکی از بزرگترین تجمعات مذهبی جهان را رقم میزنند.
اما پشت این صحنه عظیم، پرسشهایی جدی پنهان است: معنای این آیینها چیست؟ چه کسانی از این خیزش مذهبی بهرهبرداری میکنند؟ و آیا این زیارت همچنان نشانه وفاداری به حسین است، یا به ابزاری برای بسیج سیاسی تبدیل شده است؟
آیینهای شیعی در زیارت اربعین چیستند؟
آیینهای شیعی در زیارت اربعین صرفا به عبادات فردی محدود نمیشوند، بلکه شبکهای از مناسک و سنتهای جمعی را شامل میشوند، از جمله:
پیادهروی طولانی از شهرهای مختلف تا کربلا
موکبهایی که خدماتی چون غذا، دارو و اقامت رایگان ارائه میدهند
مراسم سینهزنی و نوحهخوانی در حسینیهها
اجرای تعزیه و نمایشهای مذهبی (شبیهخوانی)
زانو زدن یا خزیدن به سمت حرم در نشانه تواضع
قرائت زیارات خاص مانند “زیارت اربعین” و “دعای توسل”
لایههای پنهان: بین ایمان و بسیج مذهبی
با اینکه بسیاری از شرکتکنندگان در این آیینها، از سر ایمان و عشق به حسین شرکت میکنند، اما واقعیت این است که این آیینها از سوی حکومتها، به ویژه جمهوری اسلامی، بهطور گسترده سیاسیسازی شدهاند.
برخی ناظران بر این باورند که آیینهای شیعی در زیارت اربعین دیگر فقط نماد عزاداری نیستند، بلکه ابزاری برای نمایش قدرت و مشروعیت مذهبی حکومتها شدهاند.
پرسشهایی که کمتر مطرح میشوند
در کنار میلیونها زائر و میلیاردها تومان هزینه، پرسشهایی بهحق مطرح است:
- آیا چنین شکل آیینی با جوهر عاشورا همخوانی دارد؟
- چرا در شرایط بحران اقتصادی، این مراسم چنین گسترده برگزار میشود؟
- چه کسانی این مناسک را هدایت میکنند؟ و چه روایتی از کربلا را بازتولید میکنند؟
آیا این آیینها از معنای اصلی تهی شدهاند؟
برای برخی، آیینهای شیعی در زیارت اربعین تجربهای روحانی و پرمعنا هستند. اما دیگران معتقدند این آیینها به شکلی از عبادت قالبی و هدایتشده تبدیل شدهاند که بیشتر اطاعت و انفعال را بازتولید میکنند تا اعتراض و آزادگی.
در سالهای اخیر، راهپیمایی به کربلا دیگر یک کنش فردی نیست؛ بلکه به یک رفتار جمعی سازمانیافته با پوشش امنیتی، سیاسی و رسانهای گسترده تبدیل شده است.
زیارت اربعین فقط یک مناسک مذهبی نیست، بلکه واقعهای پیچیده است که احساسات، منافع، تاریخ و سیاست را به هم گره زده است.
و در میان همه اینها، پرسش بنیادین همچنان باقیست:
آیا واقعاً به سوی حسین میرویم؟ یا به سوی نسخهای از حسین که از پیش برای ما ساختهاند؟