فهرست مطالب
درخواست کاهش بودجه موسسات خصوصی در ایران، پس از آنکه نامهای با امضای بیش از ۱۸۰ نفر از دانشگاهیان و محققان ایرانی، سوالات شرمآوری را در مورد سرنوشت میلیاردها تومان پولی که سالانه به موسساتی سرازیر میشود که تحت هیچ نظارت واقعی نیستند و خدمات واقعی به شهروندان ارائه نمیدهند، مطرح کرد، از یک بحث حاشیهای نخبگان به یک موضوع مورد توجه عمومی تبدیل شده است.
براى اطلاعات بيشتر :
قانون حجاب ایران: تشدید جدید، ترس رژیم از جامعه را آشکار میکند
این تحقیق تلاش میکند مسیر مبهم هزینههای عمومی را در کشوری که میلیونها ایرانی از فقر، دستمزد پایین و افزایش قیمت سوخت و مواد غذایی رنج میبرند، ردیابی کند، در حالی که امتیازات درون «نهادهای خصوصی» همچنان بدون کاهش و پنهان از نظارت عمومی ادامه دارد.
موسسات «خصوصی» یا خزانههای بسته؟
نکته اصلی بحران در این واقعیت نهفته است که کاهش بودجه موسسات خصوصی در ایران، نهادهای حاشیهای را هدف قرار نمیدهد، بلکه نهادهای ایدئولوژیک، رسانهای و فرهنگی را که مستقیماً با ساختار قدرت مرتبط هستند، هدف قرار میدهد.
طبق منابع اقتصادی مستقل، این نهادها سالانه میلیاردها تومان تحت عناوین مبهم و کلی مانند:
«ترویج ارزشهای دینی»، «گسترش فرهنگ اسلامی» و «حمایت فرهنگی و رسانهای» دریافت میکنند.
با این حال، هنگام بررسی جزئیات این تخصیصها، حقیقت در هالهای از ابهام قرار دارد و درخواست کاهش بودجه نهادهای خصوصی در ایران را گامی در جهت افشای یکی از حساسترین مسائل درون رژیم میکند.
چه کسی هزینه را میپردازد؟ شهروند
در حالی که قیمت سوخت و برق در حال افزایش است و به شهروندان گفته میشود که کمربندهای خود را محکمتر کنند، با نهادهایی که از این بودجهها بهرهمند میشوند، به عنوان نهادهایی دستنخورده رفتار میشود.
امضاکنندگان این نامه معتقدند که کاهش بودجه نهادهای خصوصی در ایران صرفاً یک اقدام مالی نیست، بلکه تلاشی برای تعریف مجدد مفهوم «اولویت» در دولت است:
آیا اولویت با شهروندان است؟ یا نهادهایی که روایت رسمی را تأیید میکنند؟
دادههای اقتصادی نشان میدهد که نرخ تورم به سطوح بیسابقهای رسیده است، در حالی که بودجه هیچ یک از این نهادها دست نخورده باقی مانده است.
چرا رژیم از کاهش بودجه میترسد؟
دلیل واقعی حساسیت موضوع کاهش بودجه مؤسسات خصوصی در ایران نه تنها به این دلیل است که… مسئله صرفاً مربوط به اعداد نیست، بلکه ماهیت این مؤسسات است:
آنها صرفاً نهادهای اداری نیستند، بلکه ابزارهای نفوذ سیاسی و ایدئولوژیکی هستند که برای کنترل حوزه عمومی و شکلدهی به افکار عمومی استفاده میشوند.
کاهش بودجه آنها عملاً ابزارهای قدرت نرم رژیم را تضعیف میکند، به همین دلیل است که هرگونه صحبت رسمی در مورد “اصلاحات مالی” همیشه در این خط قرمز متوقف میشود.
پزشکیان با آزمون واقعی روبرو است
رئیس جمهور مسعود پزشکیان با یک آزمون اجتنابناپذیر روبرو است:
یا او به درخواست کاهش بودجه مؤسسات خصوصی در ایران پاسخ میدهد و در را به روی شفافیت باز میکند،
یا او همچنان در همان حلقه بستهای که اقتصاد را به آستانه فروپاشی رسانده است، فعالیت میکند.
منابع آگاه نشان میدهند که این پیام باعث نگرانی گستردهای در برخی محافل رسمی شده است و فشارهای اعلام نشدهای برای دور نگه داشتن این موضوع از رسانهها وجود دارد.
کاهش بودجه نهادهای خصوصی در ایران: مسئلهای که میتواند بازی را تغییر دهد
آنچه امروز اتفاق میافتد را نمیتوان صرفاً بحثی بر سر اعداد دانست. کاهش بودجه موسسات خصوصی در ایران به نزاعی بین دو مدل از دولت تبدیل شده است:
دولتی برای خدمت به شهروندان
و دولتی برای خدمت به سیستمی از امتیازات بسته.
نتیجه هرچه باشد، این موضوع از اتاقهای بسته به عرصه عمومی منتقل شده است و بازگرداندن آن به سایهها آسان نخواهد بود.
