فهرست مطالب
در حالی‌که حکومت ایران همچنان ادعاهای خود را درباره «قدرت و مقاومت» تکرار می‌کند، سیاست‌هایش در قبال مهاجرین افغان در ایران چهره دیگری از سرکوب و تبعیض را آشکار می‌سازد. وزارت کشور اخیراً اعلام کرد که بیش از ۱.۸ میلیون مهاجر غیرقانونی، عمدتاً افغان، از کشور اخراج شده‌اند؛ اقدامی که یکی از بزرگترین عملیات‌های اخراج اجباری در تاریخ منطقه به‌شمار می‌رود.
اعداد تکان‌دهنده پشت یک فاجعه انسانی
- بیش از ۱.۸ میلیون مهاجر در ماه‌های اخیر ایران را ترک کرده‌اند.
- بیش از ۱.۲ میلیون نفر تنها در یک سال گذشته اخراج شدند.
- حکومت قصد دارد به‌زودی ۸۰۰ هزار مهاجر دیگر را هم اخراج کند.
اگرچه این ارقام به‌عنوان «موفقیت امنیتی و مدیریتی» عرضه می‌شوند، اما در واقع بازتاب شکست‌های اقتصادی و اجتماعی هستند و نشان می‌دهند که چگونه مهاجرین افغان در ایران به قربانیان آسان سیاست‌های نظام تبدیل شده‌اند.
سیاست قربانی‌سازی
حکومت ایران همواره از مهاجرین افغان در ایران به‌عنوان اهرم فشار سیاسی استفاده کرده است:
- بهره‌کشی از آنان به‌عنوان نیروی کار ارزان بدون هیچ حقوقی.
- اعزام بخشی از آنان به جبهه‌های جنگ سوریه در قالب لشکر فاطمیون.
- متهم کردنشان به تشدید بحران اقتصادی و بیکاری.
اما حقیقت این است که ویرانی اقتصاد ایران نتیجه فساد ساختاری، تحریم‌ها و غارت منابع توسط سپاه پاسداران و نهادهای وابسته به رهبر است، نه حضور یک کارگر افغان ساده.
پیامدهای انسانی
اخراج اجباری هزاران خانواده یعنی:
- کودکانی بدون آموزش و آینده.
- زنانی که مجبور به بازگشت به محیطی ناامن و فقیر می‌شوند.
- شهرهایی مانند هرات و مناطق غربی افغانستان که با بحران انسانی ناشی از ورود گسترده اخراج‌شدگان روبه‌رو هستند.
همه این‌ها در حالی رخ می‌دهد که رسانه‌های رسمی چشم بر فاجعه بسته و تنها شعار «حفظ امنیت ملی» را تکرار می‌کنند.
چهره واقعی نظام
تناقض اینجاست: حکومتی که به‌ظاهر مدعی حمایت از «مستضعفین جهان» است، مهاجرین افغان در ایران را در داخل کشور همچون بیگانگانی بی‌حق و حقوق می‌بیند. در حالی‌که بسیاری از آنان دهه‌ها در ایران زندگی کرده‌اند، در ساخت شهرها و انجام سخت‌ترین کارها سهم داشته‌اند، و جای خالی نیروی کار داخلی را پر کرده‌اند.
بحران مهاجرین افغان در ایران یک مسئله امنیتی نیست، بلکه بازتاب سیاست‌های شکست‌خورده‌ای است که همواره به دنبال یافتن «قربانی» برای پنهان‌کردن ناکارآمدی خود است. در حالی‌که نظام میلیاردها دلار برای ماجراجویی‌های منطقه‌ای هزینه می‌کند، فقیرترین اقشار جامعه—از جمله مهاجران—را به بیرون پرتاب می‌کند.
مهاجرین افغان در ایران امروز تنها موضوع پناهجویی نیستند؛ بلکه آینه‌ای از چهره واقعی نظام ایران‌اند: نظامی که عدالت را با تبعیض و کرامت را با سرکوب معاوضه کرده است.
