فهرست مطالب
در حالی که مدارس در امارات با گام‌هایی استوار به سوی آینده حرکت می‌کنند، با نوسازی مداوم برنامه‌های درسی و پیوند آموزش با فناوری و نوآوری، مدارس در ایران هنوز درگیر بحران‌های ساختاری و فکری‌اند؛ از کمبود بودجه گرفته تا سیاسی‌سازی آموزش. تفاوت میان این دو نظام آموزشی دیگر به شکاف شباهت ندارد، بلکه به دره‌ای عمیق تبدیل شده است.
مدارس در ایران؛ کلاس‌هایی برای بازتولید گذشته
امروزه مدارس در ایران بیش از آنکه نهاد آموزشی باشند، به ابزارهایی سیاسی برای بازتولید تفکر رسمی بدل شده‌اند. محتوای درسی با دستور ایدئولوژیک نوشته می‌شود و دانش‌آموزان به جای یادگیری مهارت‌های زندگی، در مسیر اطاعت از نظام هدایت می‌شوند.
آمارهای داخلی نشان می‌دهد بیش از ۳۰ درصد از مدارس در ایران در معرض تخریب قرار دارند و نیمی از آن‌ها حتی تجهیزات آموزشی پایه مانند رایانه ندارند. در بسیاری از روستاها خبری از گرمایش یا امکانات استاندارد نیست و شکایت معلمان از حقوق پایین و نبود عدالت آموزشی ادامه دارد.
امارات؛ الگوی آموزش مدرن
در سوی دیگر، مدارس در امارات تجربه‌ای متفاوت و موفق ارائه می‌دهند. نظام آموزشی امارات بر پایه نوآوری، فناوری و هوش مصنوعی شکل گرفته و دولت با سرمایه‌گذاری در آموزش، نیروی انسانی را در اولویت توسعه قرار داده است.
در حالی که دانش‌آموز اماراتی در حال طراحی پروژه‌های علمی نوآورانه است، دانش‌آموز ایرانی مجبور است در مراسم‌های سیاسی یا مذهبی شرکت کند.
شکاف آموزشی میان دو کشور
شکاف میان مدارس در ایران و مدارس در امارات تنها در ساختمان‌ها خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در نگرش و بینش تفاوت دارد. امارات به آموزش به‌عنوان سرمایه‌گذاری ملی می‌نگرد، اما ایران آن را عرصه کنترل و تبلیغ ایدئولوژی می‌داند. نتیجه روشن است: سیستمی که به جای خلاقیت، عقب‌ماندگی تولید می‌کند.
گزارش‌های بین‌المللی نشان می‌دهد امارات در میان کشورهای عربی از نظر کیفیت آموزش در رتبه‌های بالا قرار دارد، در حالی که ایران به دلیل ضعف در نوآوری و مهاجرت نخبگان، جایگاه خود را از دست داده است.
