فهرست مطالب
تشديد فعاليت سامانه بارشی از امروز، بار ديگر نقاط ضعف مديريت بحران در ايران را عيان كرده است. ورود سامانه بارشی جديد به كشور، اگرچه از نگاه رسمی «پديدهای طبيعی» توصيف میشود، اما در واقعيت نشاندهنده شكاف عميق ميان هشدارهای هواشناسی و آمادگی واقعی نهادهای دولتی در برابر بحرانهای جوی است.
بر اساس گزارشهای منتشرشده، سامانه بارشی بسياری از استانهای كشور را تحت تأثير قرار داده و با خود بارش باران، برف و كاهش محسوس دما را به همراه آورده است.
براى اطلاعات بيشتر :
آلودگی هوا در قم… ۳۰ درصد از جمعیت فوت کردهاند
در اين ميان، شهروندان همچنان بدون پشتيبانی كافی و زيرساختهای فرسوده، در خط اول مخاطرات ناشی از فعاليت سامانه بارشی قرار دارند.
گستره تأثيرگذاری سامانه بارشی در استانها
طبق اعلام رسمی، دامنه نفوذ سامانه بارشی از شمالغرب كشور آغاز شده و به تدريج مناطق غربی، مركزی و دامنههای البرز را در بر گرفته است. استانهایی نظير آذربايجان شرقی و غربی، اردبيل، زنجان، كردستان، كرمانشاه و تهران مستقيماً در معرض تأثيرات سامانه بارشی قرار دارند.
با وجود تكرار سالانه اين پديده، همچنان هيچ گزارش شفافی درباره آمادگی زيرساختها برای مقابله با بحرانهای احتمالی ناشی از سامانه بارشی منتشر نشده است.
خسارات پنهان سامانه بارشی؛ بيبرنامگی يا ناتوانی؟
افزايش بارشها در سايه فعاليت سامانه بارشی میتواند منجر به آبگرفتگی معابر، مسدود شدن جادههای كوهستانی و اختلال در شبكه برق و گاز شود. اما تجربه سالهای گذشته نشان داده است كه قربانيان اصلی هر موج فعاليت سامانه بارشی مردم عادی هستند، نه تصميمگيرندگان پشت ميزهای امن اداری.
در حالی كه رسانههای حكومتی تنها به هشدارهای كوتاه بسنده كردهاند، شهروندان با ترس از قطع برق، يخزدگی لولهها و ناامنی جادهها، هر روز اخبار مربوط به سامانه بارشی را با نگرانی دنبال میكنند.
بحران مديريت در سايه سامانه بارشی
در كشوری كه هنوز با بحران آلودگی هوا، فرسودگی ناوگان حملونقل و بافتهای ناايمن شهری مواجه است، فعال شدن دوباره سامانه بارشی میتواند زنجيرهای از بحرانهای همزمان را فعال كند.
نبود يك سامانه شفاف اطلاعرسانی، عدم هماهنگی ميان شهرداریها و ضعف مديريت بحران، باعث شده است كه هر بار ورود سامانه بارشی بيشتر به «تهديد» شباهت داشته باشد تا يك پديده طبيعی قابل مديريت.
فعاليت سامانه بارشی تنها يك پديده جوی نيست؛ بلكه آزمونی واقعی برای سيستمی است كه سالهاست به جای سرمايهگذاری در زيرساخت، به تبليغات بسنده كرده است. هر موج جديد سامانه بارشی يادآور اين واقعيت است كه بحران، بيش از آنكه از آسمان نازل شود، از زمين و پشت ميزهای تصميمگيری آغاز میشود.
