فهرست مطالب
در حادثه‌ای تازه که بیانگر تشدید بحران امنیتی در ایران است، یک دانشجوی دختر که در دانشگاه شهید بهشتی تحصیل می‌کند، در نزدیکی خوابگاه دختران در منطقه ولنجک واقع در شمال تهران، مورد حمله‌ای خشن قرار گرفت. مهاجم که سلاح سرد به همراه داشت، دندان‌های این دانشجو را شکست و تلفن همراهش را سرقت کرد، سپس بدون آنکه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شود، از محل گریخت.
جزئیات حادثه شهید بهشتی:
- حمله شامگاه جمعه، در چند متری درب ورودی خوابگاه دختران رخ داد.
- دانشجویی که هویتش فاش نشده، از ناحیه صورت به شدت مجروح شد و به سرعت برای درمان منتقل گردید.
- شاهدان عینی گزارش دادند که مهاجم با اعتماد به نفس کامل عمل کرد، در حالی که هیچ اثری از گشت‌های امنیتی یا دوربین‌های مداربسته در محل نبود.
واکنش غیرقابل‌قبول مدیریت دانشگاه
اظهارات مسئولان دانشگاه شهید بهشتی خشم دانشجویان را برانگیخت؛ چراکه صرفاً اعلام کردند: «منطقه نور کافی ندارد و دوربین نصب نشده»، بدون اینکه هیچ تعهدی برای بهبود وضعیت امنیتی یا پیگیری قضیه ارائه دهند. همچنین مشخص شد که واحد حراست دانشگاه بلافاصله پس از وقوع حادثه پلیس را مطلع نکرده و در هیچ نشست هماهنگی با نهادهای امنیتی پس از حادثه شرکت نداشته است.
این سهل‌انگاری نهادی نشان می‌دهد که امنیت دانشجویان، اولویتی برای مدیریت دانشگاه یا مقامات مسئول محسوب نمی‌شود؛ با وجود تکرار چنین حوادثی در سال‌های اخیر.
آمار نگران‌کننده:
- بنا بر گزارش مرکز آمار ایران، طی سال گذشته خورشیدی در تهران بیش از ۱۴ هزار مورد سرقت مسلحانه ثبت شده که نسبت به سال قبل از آن ۲۹٪ افزایش داشته است.
- گزارش داخلی مجلس شورای اسلامی که در اسفند ۱۴۰۳ افشا شد، حاکی است که منطقه ولنجک از جمله ۵ منطقه پرخطر تهران از نظر وقوع جرایم سرقت و خشونت است.
- یک تحقیق میدانی از سوی گروه «رصد دانشگاه‌های ایران» نشان داد که ۶۳٪ از دانشجویان احساس ناامنی در اطراف دانشگاه‌های بزرگ دارند.
زمینه گسترده‌تر: نشانه‌های فروپاشی امنیتی
حادثه اخیر دانشجوی دختر، موردی استثنایی نیست؛ در بهمن‌ماه گذشته، دانشجوی دیگری به نام «امیرمحمد خالقی» در مقابل درب دانشگاه تهران با ضربات چاقو به قتل رسید، که موجی از اعتراضات دانشجویی به همراه داشت و به سرعت توسط نیروهای امنیتی سرکوب شد. همچنین ده‌ها مورد آزار و خشونت جنسی در اطراف خوابگاه‌های دانشجویی به‌ویژه در دانشگاه‌های تهران، شریف و اصفهان مستند شده‌اند.
«علیرضا»، فعال دانشجویی در دانشگاه امیرکبیر می‌گوید:
«وضعیت امنیتی به‌سرعت رو به وخامت است؛ پلیس تنها در پی بازداشت دانشجویان معترض یا کنترل پوشش دختران است، در حالی که جنایتکاران آزادانه در خیابان‌ها پرسه می‌زنند.»
میان انفعال دولت و مقاومت جامعه مدنی
در شرایطی که سکوت مقامات رسمی ادامه دارد، ابتکارات فردی برای حمایت از دانشجویان رو به افزایش است. گروه‌های دانشجویی در دانشگاه‌هایی نظیر شهید بهشتی اقدام به راه‌اندازی طرح‌های دفاع شخصی و پشتیبانی روانی از قربانیان کرده‌اند؛ دانشگاهی که به نمادی از شکست دولت در تأمین امنیت پیرامون خود تبدیل شده است. همچنین برخی خانواده‌ها تصمیم به خارج کردن فرزندان دخترشان از خوابگاه‌ها گرفته‌اند؛ از بیم تکرار چنین فجایعی.
با این حال، این تلاش‌ها به دلیل نبود حمایت قانونی از قربانیان و نبود سازوکاری مؤثر برای پاسخگویی مسئولان کوتاهی‌کننده، همچنان محدود است؛ و امنیت ده‌ها هزار دانشجو را در معرض خطر دائمی قرار می‌دهد.
