فهرست مطالب
پایتخت، تهران، یکی از بدترین دوره‌های آلودگی هوا را در سال‌های اخیر تجربه می‌کند و پایش شاخص آلودگی هوای تهران را به یک ضرورت روزانه برای ساکنان تبدیل کرده است. در غیاب سیاست‌های زیست‌محیطی مؤثر و با گروه‌های اقتصادی قدرتمندی که بخش‌های سوخت و حمل‌ونقل را کنترل می‌کنند، آلودگی از یک پدیده فصلی به یک واقعیت دائمی تبدیل شده است که جان میلیون‌ها ایرانی را تهدید می‌کند.
بخوانيد:
رحمان عموزاد… قهرمان ایرانی در آستانه فینال ریاض
چرا شاخص آلودگی هوای تهران به سطوح خطرناک رسیده است؟
داده‌های رسمی، هرچند محدود، تأیید می‌کنند که شاخص آلودگی هوای تهران از سطح «ایمن» فراتر رفته است، به این معنی که گروه‌های آسیب‌پذیر – مانند کودکان، سالمندان و بیماران – در معرض خطر مستقیم هستند. دلایل اصلی، ذرات ریز PM2.5 هستند که به راحتی به ریه‌ها نفوذ می‌کنند، علاوه بر تراکم ترافیک، کاهش کیفیت سوخت و عدم نظارت مستقل بر انتشار گازهای گلخانه‌ای.
سکوت نهادهای دولتی و عدم شفافیت در مورد منابع آلودگی، شکاف خطرناکی بین آنچه شهروندان تجربه می‌کنند و آنچه اظهارات رسمی نشان می‌دهد، ایجاد می‌کند. در حالی که مشاهدات روزانه نشان می‌دهد که شاخص آلودگی هوای تهران از کنترل خارج شده است، مقامات با این بحران به عنوان یک رویداد گذرا به جای یک فاجعه طولانی مدت سلامت برخورد می‌کنند.
اثرات بهداشتی شاخص رو به افزایش آلودگی هوای تهران
افزایش مکرر شاخص آلودگی هوای تهران منجر به افزایش قابل توجه آسم، بیماری‌های قلبی و عفونت‌های تنفسی شده است. بیمارستان‌ها در طول زمستان هزاران بیمار مبتلا به مشکلات تنفسی را پذیرش می‌کنند، در حالی که رسانه‌های رسمی شدت این وضعیت را کم جلوه می‌دهند. سازمان بهداشت جهانی، آلودگی هوای تهران را در میان بالاترین‌ها در خاورمیانه رتبه‌بندی کرده است، با این حال دولت نتوانسته است هیچ برنامه اساسی برای مقابله با آلودگی در منبع آن اجرا کند.
سیاست‌های دولت… و بحران بی‌عملی
مشکل فقط جغرافیای تهران نیست، بلکه سیاست‌های آن است. تصمیم‌گیرندگان هشدارهای کارشناسان را نادیده می‌گیرند و صرفاً به تعطیلی مدارس یا کاهش ساعات کاری بدون پرداختن به علل ریشه‌ای تکیه می‌کنند. شاخص بالای آلودگی هوای امروز در تهران، نتیجه طبیعی بی‌توجهی به زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی، عدم نظارت بر ناوگان خودروهای دولتی و عدم سرمایه‌گذاری در منابع انرژی پاک است.
تا به امروز، دولت هیچ برنامه ملی برای کاهش آلودگی هوا در پنج سال آینده اعلام نکرده است و شهروندان به تنهایی همچنان بهای آن را با سلامت، رفاه و زندگی روزمره خود می‌پردازند.
ادامه‌ی وجود شاخص آلودگی هوا در تهران امروز به این معنی است که آینده‌ی تهران و ساکنان آن در معرض خطر است و راه‌حل‌های جزئی دیگر مؤثر نیستند. اصلاحات واقعی با پذیرش مشکل، پاسخگو نگه داشتن صنایع سوخت و حمل و نقل و مشارکت دادن کارشناسان مستقل در تصمیم‌گیری آغاز می‌شود.
