فهرست مطالب
در میانه‌ی گسترش بی‌سابقه‌ی صداهای اعتراضی در داخل و خارج ایران، محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، در سخنانی هشدارآمیز اعلام کرد که موج جدید درخواست‌ها برای سقوط جمهوری اسلامی، دیگر یک خواست سیاسی ساده نیست، بلکه به گفته‌ی او، بخشی از یک “توطئه‌ی سازمان‌یافته” برای تجزیه‌ی ایران است.
قالیباف که از چهره‌های نزدیک به بدنه‌ی امنیتی نظام محسوب می‌شود، گفت آنچه این روزها در رسانه‌های مخالف و شبکه‌های اجتماعی جریان دارد، نه با نیت اصلاح، بلکه برای فروپاشی ساختار کشور دنبال می‌شود.
سقوط جمهوری اسلامی یا پروژه‌ی فروپاشی ایران؟
قالیباف تأکید کرد که گروه‌هایی که شعار سقوط جمهوری اسلامی سر می‌دهند، هیچ آلترناتیو یا طرح سیاسی روشنی ارائه نمی‌دهند، بلکه فضای خلأ سیاسی را دنبال می‌کنند؛ فضای خطرناکی که به‌راحتی می‌تواند به مداخله‌ی خارجی و تقویت گفتمان‌های قوم‌گرایانه در استان‌هایی مانند کردستان، خوزستان و بلوچستان منجر شود.
او گفت:
«دشمن نمی‌خواهد فقط نظام را تغییر دهد، بلکه می‌خواهد ایران را از درون بشکند.»
آمارهایی نگران‌کننده از فعالیت‌های هماهنگ‌شده
بر اساس داده‌هایی که «ایران‌وایر» از یک منبع آگاه در وزارت ارتباطات دریافت کرده:
- بیش از ۱٬۸۰۰ کانال تلگرامی فعال به‌صورت مستمر محتوایی با محوریت سقوط جمهوری اسلامی منتشر می‌کنند.
- در سه ماه گذشته، عبارت “سقوط جمهوری اسلامی” بیش از ۳.۲ میلیون بار در پلتفرم توییتر فارسی تکرار شده است.
- گزارش محرمانه‌ای از یکی از مراکز رصد امنیتی در سال ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که حداقل ۱۴ شبکه دیجیتال به‌صورت ساختاریافته در حال ترویج ایده‌ی سقوط و سپس تجزیه‌ی ایران هستند.
- بررسی‌های یک نهاد دولتی حاکی از آن است که ۶۰ درصد این فراخوان‌ها توسط حساب‌هایی با سرور یا مدیریت خارج از ایران، به‌ویژه در آمریکا، آلمان و سوئد اداره می‌شود.
قالیباف و سیاست دفاع پیشگیرانه
همزمان با این هشدارها، قالیباف تلاش دارد در قالب سیاست‌گذاری‌های جدید، گام‌هایی برای مقابله بردارد، از جمله:
۱. افزایش نظارت بر پلتفرم‌های خارجی و درخواست همکاری فرامرزی برای فیلترینگ هدفمند.
۲. تدوین قوانینی جدید علیه “تشویق به تضعیف تمامیت ارضی کشور”.
۳. تعریف دوباره‌ی گفتمان ضدنظام به‌عنوان تهدید مستقیم علیه امنیت ملی.
از مخالف سیاسی تا متهم به خیانت ملی؟
زبان جدید حاکمیت در برابر اپوزیسیون در حال تغییر است: کسی که خواستار سقوط جمهوری اسلامی باشد، به‌طور ضمنی یا صریح، در اردوگاه کسانی قرار می‌گیرد که هدف نهایی‌شان تجزیه‌ی ایران معرفی می‌شود.
در این گفتمان تازه، تفاوتی میان فعال حقوق بشر، معلم معترض یا شهروند خسته از بحران اقتصادی نیست؛ همه در قالب «خطر برای وحدت ملی» رمزگشایی می‌شوند.
فرافکنی یا هشدار جدی؟
با فرسایش مشروعیت نظام و افزایش اعتراض‌های خیابانی و اقتصادی، حاکمیت ایران اکنون روایتی تازه پیش می‌کشد: اینکه سقوط جمهوری اسلامی نه به آزادی، بلکه به جنگ داخلی و فروپاشی منجر خواهد شد.
اما آیا این روایت برای نسل جوانی که جمهوری اسلامی را عامل انسداد و فقر می‌داند، قانع‌کننده خواهد بود؟
پاسخ در کف خیابان‌هاست.
