فهرست مطالب
در شرایطی که فوتبال ایران نیازمند شفافیت، برنامه‌ریزی و نگاه حرفه‌ای است، باشگاه پرسپولیس بار دیگر اسیر تصمیماتی شد که بیشتر رنگ و بوی عاطفی دارند تا مدیریتی. حالا رضا درویش، مدیرعامل باشگاه، با افتخار اعلام می‌کند که تمدید قرارداد امید عالیشاه برایش «از واجب‌ترین کارها» است. اما آیا این احساسات‌گرایی به سود باشگاه است یا گامی دیگر در مسیر رکود؟
رضا درویش: تمدید با عالیشاه واجب‌تر از هر کاری است!
در تازه‌ترین اظهاراتش، رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس، گفته:
«تمدید قرارداد امید عالیشاه واجب‌تر از هر کاری است. او بازیکنی‌ست که هم به باشگاه و هم به هواداران وفادار بوده.»
این جملات در نگاه اول شاید عاطفی و ارزش‌محور به نظر برسند، اما در بطن خود، تصویری از یک مدیریت غیرحرفه‌ای را ترسیم می‌کنند که در آن وفاداری جایگزین عملکرد، و رابطه جایگزین ارزیابی فنی شده است.
عالیشاه؛ بازیکنی نمادین یا سرمایه‌ای تمام‌شده؟
عالیشاه که سال‌ها در پرسپولیس حضور دارد، بدون شک بازیکنی شناخته‌شده است؛ اما آمار و عملکرد او در فصل‌های اخیر، نشان می‌دهد که دیگر در سطح یک بازیکن کلیدی برای قهرمانی نیست.
- از نظر فنی، درخشش او افت کرده است.
- تعداد بازی‌های مؤثرش کاهش یافته.
- از ترکیب اصلی فاصله گرفته.
آیا پرسپولیس به باشگاه خانوادگی تبدیل شده است؟
وقتی مدیرعامل باشگاه، تمدید قرارداد یک بازیکن را «اولویت اصلی» می‌داند، این سؤال پیش می‌آید که جایگاه برنامه‌ریزی، ارزیابی فنی و چشم‌انداز باشگاه کجاست؟
- آیا بازیکنان باکیفیتتر در بازار وجود ندارند؟
- آیا عالیشاه حاضر است با دستمزد پایین‌تر فقط به خاطر پرسپولیس بماند؟
- آیا این تصمیمات بر مبنای مشاوره با کادر فنی گرفته شده یا یک دستور بالا به پایین است؟
مدیریت عاطفی، بلای جان فوتبال ایران
پرسپولیس تنها باشگاهی نیست که از این نگاه ضربه خورده؛ سال‌هاست باشگاه‌های ایرانی به‌جای ساختار، با سلیقه و احساسات اداره می‌شوند.
رضا درویش با آن‌که سال‌هاست در سیستم مدیریتی ورزش فعالیت دارد، هنوز در تله همان نگاه سنتی گیر کرده است: «بازیکن محبوب = بازیکن واجب».
وقت آن نرسیده مدیریت پرسپولیس هم تمدید نشود؟
در دنیای حرفه‌ای، بازیکن بر اساس سن، آمار، عملکرد، و نیاز سیستم تیم سنجیده می‌شود. اما در پرسپولیسِ فعلی، گویا این فاکتورها جای خود را به «احساس» داده‌اند.
شاید وقت آن رسیده باشد که هواداران از درویش بپرسند:
اگر عالیشاه باید بماند، چرا نیمکت‌نشین است؟ و اگر نیمکت‌نشین است، چرا ماندنش واجب‌تر از هر کاری است؟
