فهرست مطالب
در روزهای پایانی تیرماه، سیلاب‌های ناگهانی روستاهای استان اردبیل را درنوردیدند و خانه‌ها، جاده‌ها و مزارع را با خود بردند. همزمان با انتشار سریع وعده‌های مسئولان مبنی بر «جبران خسارت»، یک پرسش اساسی در ذهن مردم شکل گرفت:
آیا خسارات سیل‌زدگان اردبیل واقعا جبران می‌شود یا این نیز یکی دیگر از نمایش‌های تبلیغاتی نظام است؟
ارقام ضدونقیض؛ فاصله آماری یا فاصله سیاسی؟
به گفته‌ی کاظم نظری، مدیرکل مدیریت بحران استان اردبیل، مجموع خسارات وارده بیش از دو هزار میلیارد ریال برآورد شده است.
اما دولت تنها ۱۰۰ میلیارد تومان برای جبران این خسارات اختصاص داده؛ رقمی که حتی به ۵ درصد از برآورد واقعی هم نمی‌رسد.
این شکاف نه صرفاً یک کمبود مالی، بلکه نشان‌دهنده‌ی شکاف سیاسی میان مرکز و حاشیه است.
در روستاها: گل در گلو، نه در کوچه‌ها
«آب آمد، همه‌چیز را برد. مسئول فقط آمد اسم‌مان را نوشت و رفت.» این روایت قاسم.ر از اهالی روستای سامیان است.
روستاهایی چون سرخانلو و طالب قشلاقی هنوز هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند. بسیاری از اهالی می‌پرسند: اگر ما دیده نمی‌شویم، پس خسارات سیل‌زدگان اردبیل دقیقاً شامل چه کسانی می‌شود؟
بیمه کشاورزی؛ توری که فقط هوا می‌گیرد
بیشتر مزارع آسیب‌دیده تحت پوشش بیمه بودند، اما شرکت‌های بیمه با بهانه‌هایی نظیر “شمول‌ناپذیری سیل” از پرداخت طفره می‌روند.
علی.ش، کشاورزی از نیر، می‌گوید:
«بیمه می‌گه سیل شامل نمی‌شه، بخشداری می‌گه بودجه نداریم. من موندم بی‌محصول، بی‌پول.»
در نتیجه، خسارات سیل‌زدگان اردبیل تبدیل به زنجیره‌ای از بلایای طبیعی و اداری شده است.
رسانه رسمی؛ کپی برابر اصل نظام
در حالی که رسانه‌های حکومتی از «اقدامات فوری» و «بازدیدهای میدانی» می‌نویسند، کمتر کسی می‌داند که سقف کمک بلاعوض به یک خانه تخریب‌شده تنها ۳۰ میلیون تومان است؛ رقمی که حتی هزینه‌ی آجر هم نمی‌شود.
در عین حال، به رسانه‌های مستقل اجازه‌ی همراهی با مقامات داده نمی‌شود و این باعث تاریکی مطلق در پوشش واقعیت خسارات سیل‌زدگان اردبیل شده است.
چه کسانی تاوان می‌دهند؟
مثل همیشه، ثروتمندان با بحران‌ها عبور می‌کنند و فقرا با آن‌ها می‌سوزند.
نبود مدیریت پیشگیرانه، فساد ساختاری، و تخصیص رانتی منابع، سیل را از یک فاجعه طبیعی به یک بحران انسانی بدل کرده است.
فاجعه در سیل نیست، در نظام است
اگر سیلاب قضا و قدر است، ناتوانی در مدیریت، دروغ‌گویی در آمار و تبعیض در حمایت، ساخته‌ی خود جمهوری اسلامی است.
خسارات سیل‌زدگان اردبیل تنها یک فاجعه اقلیمی نیست، بلکه گواهی است بر نظامی که مردمش را در تاریکی ویرانی تنها می‌گذارد.
