فهرست مطالب
کاهش ذخیره آب سد لار در تهران به کمتر از ۳٪ از ظرفیت ذخیره‌سازی خود تنها یک خبر ساده نیست، بلکه نشانه‌ای روشن از بحران آب در تهران است. این افت شدید، پایتخت را در برابر تهدیدی مستقیم قرار داده و نشان می‌دهد که نظام در مدیریت ابتدایی‌ترین حقوق شهروندان، یعنی حق دسترسی به آب، کاملاً ناتوان است
سد لار: از پروژه‌ای استراتژیک تا بحرانی خفه‌کننده
قرار بود ذخیره آب سد لار در تهران حدود ۳۰٪ از نیازهای ساکنان را تأمین کند. اما واقعیت نشان می‌دهد که سالانه بیش از ۲۷۰ میلیون مترمکعب آب در این سد هدر می‌رود. این رقم نجومی، شکست مدیریت منابع آب را آشکار کرده و ثابت می‌کند مشکل تنها خشکسالی نیست، بلکه ریشه در سوء مدیریت دارد.
شهروندان اولین قربانیان
با کاهش فاجعه‌بار مخزن آب سد لار در تهران، شهروندان با مشکلاتی همچون کمبود آب، افزایش هزینه‌ها و جست‌وجوی منابع جایگزین روبه‌رو شده‌اند. در حالی که دولت وعده‌های آرامش‌بخش می‌دهد، مردم تلخی تشنگی را می‌چشند و احساس می‌کنند نظام آنها را به حال خود رها کرده است.
فساد و تصمیم‌های مقطعی
آمار نشان می‌دهد ذخیره آب سد لار در تهران به طور مداوم در حال کاهش است. در حال حاضر این سد تنها حدود ۸ درصد ظرفیت خود (۷۶ میلیون متر مکعب) را در اختیار دارد. حتی برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که حجم آب موجود در سد به ۱۲ میلیون متر مکعب یعنی نزدیک به ۱ درصد ظرفیت کل رسیده است؛ به عبارتی سد لار عملاً «خشک شده» است.
با این حال، مقامات همچنان پروژه‌های انتقال آب و طرح‌های نمایشی نگهداری را تبلیغ می‌کنند، در حالی که واقعیت چیز دیگری است: سد لار سالانه نزدیک به ۱۶۵ میلیون متر مکعب نشتی دارد و به طور متوسط ۷ متر مکعب در ثانیه آب از دست می‌دهد؛ این رقم معادل ۲۲۰ تا ۲۵۰ میلیون متر مکعب هدررفت سالانه است.
زنگ خطری برای پایتخت
امروز ذخیره آب سد لار در تهران به نماد بحرانی گسترده‌تر تبدیل شده است: شکست نظامی که حتی قادر به حفاظت از یک منبع استراتژیک در قلب پایتخت نیست. اگر آب، شریان حیاتی زندگی، چنین در معرض خطر قرار گرفته، این نظام چگونه می‌خواهد بحران‌های پیچیده‌تر را مدیریت کند؟ این بحران زنگ خطری است که آینده تهران را تهدید کرده و ناکارآمدی ساختاری دولت را برملا می‌سازد.
