فهرست مطالب
دوباره تبلیغات رسانه‌ای نظام ایران در صدر خبرها قرار گرفت؛ این بار با اظهارات سردار صفوی که اعلام کرد ایران «قادر است نقش محوری در شکل‌دهی نظم نوین جهانی ایفا کند». اما این جملات که تقریباً در هر سخنرانی رسمی تکرار می‌شوند، بیش از آن‌که واقعیتی را نشان دهند، تلاشی هستند برای ساختن توهم قدرت در میانه بحرانی عمیق اقتصادی و اجتماعی.
شعارهایی بدون شواهد
حاکمیت معتقد است که تغییر توازن از غرب به شرق به ایران فرصت اثرگذاری در نظام جهانی می‌دهد. با این حال، حقیقت این است که تبلیغات رسانه‌ای نظام ایران نقش کشور را بزرگ‌نمایی می‌کند و هم‌زمان از تحریم‌ها، انزوای سیاسی و فروپاشی اقتصادی چشم می‌پوشد. پرسش ساده این است: ایران چه جایگاهی واقعی در رقابت قدرت‌های بزرگ مانند چین و آمریکا دارد؟
نادیده گرفتن داخل ملتهب
این اظهارات بر «وحدت کشورهای اسلامی» و «تکامل ظرفیت‌ها» برای مقابله با غرب تأکید می‌کنند، اما عمق بحران‌های داخلی را نادیده می‌گیرند:
- تورم بالای ۴۰ درصد.
- بیکاری جوانان بیش از ۲۵ درصد.
- اعتراضات مکرر در استان‌های محروم.
در چنین شرایطی، صحبت از «رهبری جهان اسلام» چیزی جز تبلیغات رسانه‌ای نظام ایران برای فرو نشاندن خشم داخلی نیست.
تبلیغات به‌عنوان ابزار کنترل
خبر منتشرشده در رسانه‌های رسمی هیچ پرسشی را مطرح نکرد و فقط جملات را بازنشر داد. این سیاست رسانه‌ای به دنبال ساختن تصویری ذهنی از نظامی قدرتمند است، در حالی که واقعیت خلاف آن را نشان می‌دهد. از نگاه مخالفان، اتکای شدید بر تبلیغات رسانه‌ای نظام ایران تلاشی است برای پوشاندن ناکامی‌های گسترده در مدیریت اقتصاد، حقوق بشر و روابط خارجی.
خوانش مخالف
گفتمان سیاسی ایران تکراری شده است: وعده‌های رهبری منطقه‌ای، اظهارات درباره نظم نوین جهانی و رؤیاهای تغییر موازین قدرت. اما بدون اصلاحات داخلی و اعتبار بین‌المللی، این وعده‌ها چیزی جز اوهام نیستند. مردم ایران به‌خوبی می‌دانند که این تبلیغات رسانه‌ای نظام ایران تاکنون نتیجه‌ای جز انزوا و بحران به همراه نداشته است.
سخنان سردار صفوی درباره شکل‌دهی نظم نوین جهانی چیزی جز فصل تازه‌ای از تبلیغات رسانه‌ای نظام ایران نیست. در حالی که رسانه‌های رسمی همچنان نقش ایران را بزرگ می‌کنند، مردم در حال تحمل رنج هستند و کشور در باتلاق بحران‌ها فرو می‌رود. حقیقتی که نظام سعی در پنهان کردن آن دارد این است که جهان با شعار ساخته نمی‌شود، بلکه با اصلاحات واقعی، قدرت نرم و اقتصادی پایدار شکل می‌گیرد.
