با شروع شمارش معکوس برای جام جهانی ۲۰۲۶، بحث پیرامون کیفیت بازیهای دوستانه ایران دوباره بالا گرفته است. در همین حال، از تيم ملي پرتغال به عنوان حریف بالقوه برای یک بازی دوستانه نام برده میشود؛ مسابقهای که در صورت تحقق، میتواند معیاری واقعی برای ارزیابی سطح فنی تیم ملی ایران باشد.
براي اطلاعات بيشتر :
ماچادو، برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵: میان ظلم و شکوه
سالهاست که تیم ملی پرتغال به عنوان یکی از باثباتترین تیمها در لیگهای برتر اروپا شناخته میشود. ساختار منظم، بازیکنان بسیار ماهر و تجربه حضور مداوم در تورنمنتهای بزرگ، آن را به حریفی ایدهآل برای سنجش پتانسیل واقعی ایران تبدیل میکند.
بازی دوستانه یا یک فرصت از دست رفته؟
در سالهای اخیر، یکی از برجستهترین انتقاداتی که به فدراسیون فوتبال ایران وارد شده، اتکای آن به مسابقات با تیمهای سطح پایینتر بوده است. برخی معتقدند که انتظار عملکرد قابل احترام در جام جهانی بدون رویارویی با تیمهایی با کیفیت پرتغال، غیرواقعبینانه است.
موانع پایدار پیش روی فوتبال ایران
با این حال، یک بازی دوستانه مقابل تيم ملي پرتغال صرفاً یک مسئله فنی نیست. مشکلات مالی، محدودیتهای دیپلماتیک و دیپلماسی ورزشی ضعیف از جمله موانعی هستند که سالهاست مانع از حضور ایران در مسابقات سطح بالا شدهاند.
تا زمانی که این موانع برطرف نشوند، حتی بهترین ایدهها نیز بیفایده خواهند ماند.
یک بازی احتمالی مقابل تيم ملي پرتغال میتواند فرصتی ارزشمند برای فوتبال ایران باشد؛ فرصتی برای خروج از انزوا و رویارویی با واقعیتهای فوتبال جهانی. اما دستیابی به این هدف مستلزم تصمیمگیری حرفهای، برنامهریزی دقیق و رد سیاستهای حزبی است. در غیر این صورت، جام جهانی 2026 با همان سوالات تکراری روبرو خواهد شد.
