فهرست مطالب
در شهادتی تکان‌دهنده، مدیر اطلاعات ملی آمریکا، تولسی گابارد، اتهامات سنگینی را علیه دولت اوباما ۲۰۱۶ مطرح کرد؛ اتهاماتی که از «ساخت روایت دروغین دخالت روسیه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶» حکایت دارد. گابارد که به‌تازگی به این سمت منصوب شده، نهادهای اطلاعاتی آمریکا را به “همدستی آگاهانه در فریب افکار عمومی” متهم کرد و گفت که این عملیات با هدایت مستقیم دولت اوباما ۲۰۱۶ انجام شد، برای آنکه مشروعیت پیروزی دونالد ترامپ را زیر سؤال ببرند.
آیا تهدید روسیه تنها ابزاری انتخاباتی بود؟
اظهارات گابارد، روایت رسمی دولت اوباما ۲۰۱۶ را به چالش می‌کشد. او با صراحت گفت که ارزیابی‌های اطلاعاتی درباره حمایت مسکو از ترامپ نه‌تنها بی‌طرفانه نبود، بلکه کاملا سیاسی و جهت‌دار بوده است. به گفته او، بسیاری از مقامات امنیت ملی در همان زمان می‌دانستند که شواهد بسیار ضعیف و غیرقابل‌اتکاست، اما با این‌حال، با فشار سیاسی مواجه شدند تا روایتی باورپذیر ساخته و آن را جهانی کنند.
آیا آنچه “جنگ اطلاعاتی” نام گرفت، در حقیقت جنگ داخلی دولت اوباما ۲۰۱۶ علیه صندوق‌های رأی بود؟
پرونده‌هایی که باز شده‌اند
گابارد اعلام کرد اسنادی که گمراهی سیستماتیک در دولت را اثبات می‌کنند، به وزارت دادگستری و اف‌بی‌آی تحویل داده شده‌اند. پرونده‌هایی که ممکن است زمینه‌ساز پیگردهای حقوقی علیه افراد کلیدی در دولت اوباما ۲۰۱۶ شود؛ از جمله مشاوران امنیتی و رؤسای وقت نهادهای اطلاعاتی.
اما پرسش این است: آیا نهادهای آمریکایی جرأت دارند تا خود را بازخواست کنند؟ یا اینکه سیستم، برای حفظ ظاهر، پرونده دولت اوباما ۲۰۱۶ را خواهد بست؟
پاسخ کاخ سفید پیشین: «تلاش آشکار برای انحراف»
سخنگوی اوباما، پاتریک رودنبوش، این اظهارات را «تلاشی ضعیف برای انحراف افکار عمومی» خواند و تأکید کرد که تمام ارزیابی‌های اطلاعاتی در دوره دولت اوباما ۲۰۱۶ با رعایت استانداردهای حرفه‌ای تهیه شده‌اند.
با این‌حال، پاسخ او فاقد هرگونه واکنش جزئی به اسناد افشاشده بود؛ نکته‌ای که باعث شد تردیدها درباره جدیت دفاعیه بیشتر شود.
اگر اتهامات ثابت شود، چه می‌شود؟
در صورتی که تحقیقات جاری نشان دهد دولت اوباما ۲۰۱۶ واقعا روایت دخالت روسیه را جعل کرده، این نه فقط یک رسوایی سیاسی، بلکه بحرانی بی‌سابقه در اعتماد عمومی به نهادهای اطلاعاتی آمریکا خواهد بود.
در چنین حالتی، تمام روایت‌های منتشرشده از سوی دولت اوباما ۲۰۱۶ زیر سؤال می‌روند و ممکن است پرونده‌هایی که سال‌ها تحت عنوان «امنیت ملی» بسته شده بودند، دوباره گشوده شوند.
ترس ساختگی؛ ابزاری برای سلطه
گابارد با این افشاگری، به تئوری‌ای دامن زد که مدتی‌ست در اندیشکده‌های غربی مطرح شده: اینکه برخی دموکراسی‌ها به‌جای نظارت صرف، به تولید «دشمنان خیالی» روی آورده‌اند؛ برای توجیه کنترل رسانه، سرکوب مخالفان و تقویت مشروعیت سیاسی.
و در این میان، پرسش‌هایی حیاتی مطرح است:
- چند بار دولت‌ها از «روسیه» به‌عنوان مترسک سیاسی استفاده کرده‌اند؟
- چه کسانی در دولت اوباما ۲۰۱۶ تصمیم‌گیر اصلی در جهت‌دهی به گزارش‌های اطلاعاتی بودند؟
- آیا نهادهای امنیتی برای خدمت به مردم‌اند، یا ابزار رقابت انتخاباتی احزاب حاکم؟
داستان هنوز تمام نشده است
آنچه در سال ۲۰۱۶ به‌عنوان یک گزارش اطلاعاتی آغاز شد، در سال ۲۰۲۵ ممکن است به پرونده‌ای قضایی منجر شود. داستانی که گفته می‌شد درباره روسیه است، شاید در واقع درباره دولت اوباما ۲۰۱۶ باشد و چگونگی استفاده از ابزارهای حکومتی برای ساخت روایت‌هایی که به نفع سیاست، و نه حقیقت، تمام می‌شوند.
