پزشکی در فارس از دیرباز با مفاهیم حکمت، فلسفه و دین آمیخته بوده است. در ایران باستان، به‌ویژه در دوران هخامنشیان و ساسانیان، علم پزشکی جایگاهی والا داشت و پزشکان نه‌تنها جسم بلکه روح انسان را نیز درمان می‌کردند.
در متون اوستا، اشاره‌های فراوانی به اهمیت بهداشت، تعادل روحی و درمان با گیاهان دارویی آمده است. پزشکی سنتی در این دوران، بر توازن عناصر طبیعی و توجه به سبک زندگی سالم تأکید داشت.
پزشکی به عنوان دانش بین‌المللی
در دوره ساسانیان، دانشگاه گندی‌شاپور به یکی از مهم‌ترین مراکز علمی جهان تبدیل شد. این دانشگاه، پزشکان و دانشمندان را از سراسر جهان – یونان، هند، و روم – جذب می‌کرد. آنجا جایی بود که تبادل علم، تجربه و ترجمه متون پزشکی انجام می‌شد. بسیاری از روش‌های درمانی آن زمان بعدها به دنیای اسلام منتقل شده و از آنجا به غرب رسید.
میراث ماندگار ایرانی
میراث پزشکی در فارس تنها محدود به گذشته نیست، بلکه همچنان در پزشکی سنتی ایرانی، پژوهش‌های نوین و علاقه جهانیان به روش‌های درمان طبیعی دیده می‌شود. آثار دانشمندانی چون بوعلی سینا هنوز الهام‌بخش پزشکان در سراسر دنیاست. پزشکی فارس ، که پیوندی عمیق با فرهنگ، طبیعت و معنویت دارد، گواهی بر ژرفای علمی و انسانی تمدن فارس است.
