فهرست مطالب
در حالی که بحران آب در ایران به تیتر اصلی خبرها تبدیل شده و میلیون‌ها شهروند زیر فشار تشنگی و قطع آب زندگی می‌کنند، مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور، پیشنهاد بنیامین نتانیاهو برای حل این بحران را «سراب» توصیف کرد. اما واقعیتی که رئیس‌جمهور نادیده می‌گیرد این است که بزرگ‌ترین سراب، وعده‌های دولت خودش بوده که چیزی جز خشکسالی بیشتر و کوچ اجباری شهرها به همراه نداشته است.
نتانیاهو از بحران بهره‌برداری می‌کند… و دولت ما فرصت می‌دهد
نتانیاهو در پیامی آشکارا سیاسی گفت که می‌تواند با آوردن کارشناسان اسرائیلی، سدها را بازسازی و رودخانه‌ها را احیا کند، به شرط سقوط نظام. فارغ از انگیزه‌هایش، این پیام برای بخشی از مردم که دیگر به توانایی دولت در نجات منابع آبی کشور اعتماد ندارند، جالب بود؛ مردمی که هر روز با بحران آب در ایران دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
واکنش پزشکیان… فرار به جلو
به‌جای ارائه یک برنامه فوری برای نجات منابع آبی یا پذیرش شکست در مدیریت آنها، پزشکیان به تمسخر نتانیاهو پرداخت و گفت: «کسی که غزه را از آب محروم می‌کند، نمی‌تواند ایران را نجات دهد.» اما پرسش ما این است: دولت خودمان که شهرهای ما را از آب محروم کرده چه؟ چه کسی مسئول سدهای خالی و زمین‌های کشاورزی خشک است، و چرا هیچ‌کس پاسخگوی تشدید بحران آب در ایران نیست؟
واقعیت میدانی: تشنگی و کوچ اجباری
امروز بیش از ۲۰ استان کشور با بحران شدید آب مواجه‌اند و تهران در آستانه از دست دادن ۱۵ میلیون نفر جمعیت در صورت ادامه افت منابع آبی است. بارش‌ها ۴۰ درصد کاهش یافته، اما فساد و سوءمدیریت، سقوط را شتاب بخشیده‌اند. به‌جای شیرین‌سازی آب یا توسعه شبکه‌های توزیع، مقصر اصلی را به تغییرات اقلیمی یا «دشمنان خارجی» نسبت می‌دهند، در حالی که بحران آب هر روز وخیم‌تر می‌شود.
سراب واقعی
سراب نتانیاهو شاید سیاسی باشد، اما سراب پزشکیان خطرناک‌تر است… چون از داخل می‌آید و برای آرام‌کردن افکار عمومی استفاده می‌شود، در حالی که حقیقت این است که بحران آب در ايران روزبه‌روز تشدید می‌شود. اگر دولت با برنامه‌های عملی و شفاف وارد میدان نشود، به‌زودی بحث فقط انتقال پایتخت نخواهد بود، بلکه مهاجرت دسته‌جمعی از خود ایران مطرح خواهد شد.
