فهرست مطالب
در حالی‌که رسانه‌های حکومتی تلاش می‌کنند از «حل مشکل آب شرب درگزین» سخن بگویند، واقعیت زندگی روزمره مردم چیز دیگری است. سال‌هاست که بحران آب در مناطق مختلف ایران ادامه دارد، اما هر بار وعده‌های مقامات تنها مسکن موقت بوده است. آنچه در ظاهر به‌عنوان پیشرفت معرفی می‌شود، در واقع پرده‌ای تبلیغاتی است که فساد، سوءمدیریت و تبعیض ساختاری را می‌پوشاند.
مشکل آب شرب درگزین؛ بحرانی حل‌نشده
مسئولان محلی مدعی‌اند مشکل آب شرب درگزین «تا حد زیادی برطرف شده است»، اما شواهد مردمی نشان می‌دهد که این بحران هنوز به شکل ریشه‌ای حل نشده. همان‌گونه که در شهرهای دیگر شاهد بودیم، کوچک‌ترین تغییر اقلیمی یا افزایش دما می‌تواند دوباره این بحران را تشدید کند. وعده‌های تکراری بیشتر به ابزاری سیاسی شبیه‌اند تا راه‌حلی پایدار برای یک نیاز حیاتی.
زیرساخت‌ها و فساد ساختاری
وقتی مسئولان از پروژه‌های عمرانی و آسفالت خیابان‌ها سخن می‌گویند، باید پرسید این پروژه‌ها با چه کیفیتی و توسط چه کسانی اجرا می‌شوند؟ بسیاری از این طرح‌ها توسط پیمانکاران وابسته به نهادهای حکومتی انجام می‌شود؛ جایی که رانت و فساد تعیین‌کننده است. در چنین شرایطی، حتی اگر مشکل آب شرب درگزین به‌طور موقت برطرف شود، ریشه بحران در ساختار فاسد همچنان باقی خواهد ماند.
کمبود نیرو و ضعف مدیریت محلی
یکی دیگر از محورهای گزارش رسمی، کمبود کارکنان و ادغام وظایف اداری است. این وضعیت تنها نشانه‌ای از بحران بزرگ‌تر است: تمرکز قدرت در تهران و بی‌توجهی به شهرهای کوچک. کمبود نیرو در ادارات محلی سبب می‌شود خدمات‌رسانی ناکارآمد باشد و مشکلاتی مانند مشکل آب شرب درگزین به‌طور مداوم بازتولید شوند. این چرخه معیوب، مهاجرت نخبگان و تشدید نارضایتی عمومی را در پی دارد.
وعده‌های تکراری، نظارت غایب
در نبود رسانه‌های آزاد و نهادهای نظارتی مستقل، مقامات هر بار از «پیشرفت چشمگیر» سخن می‌گویند، اما هیچ‌گاه کسی از آن‌ها بازخواست نمی‌کند. وعده‌هایی نظیر حل مشکل آب شرب درگزین بارها مطرح شده، اما نتیجه برای مردم چیزی جز بی‌اعتمادی و ناامیدی نبوده است. در حالی‌که دستگاه تبلیغاتی نظام پر سر و صدا دستاوردسازی می‌کند، مردم همچنان برای تأمین ابتدایی‌ترین نیازشان—آب سالم—در رنج‌اند.
آب؛ نماد بحران عمیق‌تر
مشکل آب شرب درگزین تنها یک بحران محلی نیست، بلکه بخشی از بحران ملی در ایران است: حکومتی که در ساده‌ترین مسئولیت‌های خود ناکام مانده، چگونه می‌تواند مدعی عدالت و توسعه باشد؟ آب، این نیاز اولیه انسانی، امروز به نمادی از ناکارآمدی، تبعیض و فساد ساختار سیاسی بدل شده است. برای مردمی که سال‌هاست تشنه عدالت و آزادی‌اند، مشکل آب شرب درگزین یادآور این حقیقت تلخ است که رژیم حتی از تأمین ابتدایی‌ترین حق حیات نیز عاجز است.
