فهرست مطالب
در شرایطی که ایران با بحران‌های سیاسی و امنیتی دست‌وپنجه نرم می‌کند، قطع اینترنت در ایران به بحرانی جدید برای اقتصاد دیجیتال کشور تبدیل شده است. گزارشی که توسط “رادیو فردا” منتشر شد نشان می‌دهد این اختلالات نه‌تنها تصادفی نبوده، بلکه اقدامی هدفمند و سیستماتیک برای کنترل فضا و سرکوب اطلاعات بوده است.
زیان های کلان؛ قربانی شدن کسب‌وکارهای کوچک و متوسط
بر اساس گزارش انجمن کسب‌وکارهای دیجیتال ایران، قطع اینترنت در ایران از تاریخ ۲۳ خرداد باعث وارد آمدن خساراتی سنگین به بیش از ۴۰۰ هزار کسب‌وکار خرد و متوسط شده است. این انجمن تخمین زده که هر ساعت قطع اینترنت بیش از ۱.۵ میلیون دلار ضرر به اقتصاد دیجیتال وارد کرده است.
تبعات اجتماعی؛ قطع اینترنت در ایران یعنی بیکاری هزاران نفر
قطع اینترنت در ایران نه‌تنها موجب کاهش شدید درآمد شرکت‌ها شد، بلکه باعث اخراج گسترده نیروهای انسانی، توقف سرمایه‌گذاری‌ها و مهاجرت مغزها از فضای دیجیتال ایران شده است. بسیاری از شرکت‌های استارتاپی اکنون در آستانه ورشکستگی قرار دارند.
بهانه های امنیتی یا سرکوب سیستماتیک؟
مقامات دولتی مدعی‌اند که قطع اینترنت در ایران با دلایل امنیتی از جمله احتمال استفاده هواپیماهای بدون سرنشین از شبکه‌های داخلی و نگرانی از نفوذ از طریق پیام‌رسان‌هایی چون واتس‌اپ صورت گرفته است. اما تحلیل‌گران مستقل این دلایل را ناکافی دانسته و تأکید می‌کنند که هدف اصلی این اختلالات، کنترل گردش اطلاعات و مهار اعتراضات مردمی است.
درخواست بازگشت اینترنت؛ صدای جامعه دیجیتال
انجمن کسب‌وکارهای دیجیتال خواستار بازگشت فوری اینترنت با کیفیت مناسب شده و هشدار داده است که ادامه قطع اینترنت در ایران می‌تواند منجر به نابودی کامل اقتصاد دیجیتال شود. این انجمن همچنین مسئولیت وضعیت فعلی را متوجه وزارت ارتباطات و نهادهای بالادستی دانسته است.
جایگاه جهانی؛ ایران در پایین‌ترین رده‌ها از نظر آزادی اینترنت
- ایران یکی از بسته‌ترین کشورهای جهان در حوزه آزادی اینترنت است.
- بیش از ۸۴٪ کاربران برای دسترسی آزاد از ابزارهای فیلترشکن استفاده می‌کنند.
- سرعت اینترنت در ایران جزو پایین‌ترین سرعت‌ها در سطح جهانی است.
- قطع اینترنت در ایران به یکی از ابزارهای سرکوب حکومتی در زمان بحران تبدیل شده است.
آیا احیای اینترنت می‌تواند اقتصاد ایران را نجات دهد؟
قطع اینترنت در ایران فراتر از یک اختلال فنی، نشان‌دهنده عمق شکاف بین حکومت و جامعه است. ادامه این روند می‌تواند سرمایه اجتماعی و اقتصادی کشور را نابود کند. تنها راه برون رفت از این بحران، بازگرداندن اینترنت پایدار و آزاد، و احترام به حقوق شهروندان در دسترسی آزاد به اطلاعات است.
