فهرست مطالب
با وجود گرمای بیسابقهی تابستان ۱۴۰۴، هنوز هیچ نهاد رسمی آماری از قربانیان گرمای شدید در ایران منتشر نکرده است. اما بر اساس گزارشهای مستقل، سالانه بیش از ۱۷۰۰ نفر در ایران بر اثر گرما و عوارض مرتبط با آن جان خود را از دست میدهند. با موج جدید گرما، پیشبینی میشود این آمار رشد قابلتوجهی داشته باشد.
وقتی زیرساخت پاسخ نمیدهد: برق نیست، آب نیست و مردم در آتش میسوزند
در هفتههای اخیر، قربانیان گرمای شدید در ایران افزایش یافتهاند؛ آنهم در حالی که برق در اکثر استانها روزانه برای چندین ساعت قطع میشود. بهویژه استانهایی مثل اهواز، شوش، ایذه و حتی تهران با دمای بیش از ۴۵ درجه، بدون کولر و آب سرد، به مکانهایی مرگبار تبدیل شدهاند. وضعیت سلامت عمومی وخیم شده و شمار قربانیان در سکوت رسانهای بالا میرود.
چرا قربانیان گرمای شدید در ایران به حال خود رها شدهاند؟
در حالیکه دولت ایران از “مدیریت مصرف” صحبت میکند، مردم عادی باید تاوان بیکفایتی سیستم انرژی و آبرسانی را بدهند. بسیاری از خانوادهها گزارش دادهاند که حتی در بیمارستانها هم برق قطع شده و بیماران دچار شوک گرمایی شدهاند. قربانیان گرمای شدید در ایران فقط عدد نیستند؛ انسانهایی هستند که بر اثر فساد، ناکارآمدی و سکوت سیستم میمیرند.
فجایع خاموش: مرگ در سکوت خبری
بر اساس گزارشهای بینالمللی (از جمله Lancet و WHO)، هر موج گرما در ایران دهها قربانی دارد. اما این ارقام ثبت نمیشوند، بررسی نمیشوند، و مهمتر از آن، اطلاعرسانی نمیشوند. قربانیان گرمای شدید در ایران صدایی ندارند، چون دولت حتی آماری از آنها ارائه نمیدهد.
چه باید کرد؟ آیا راهی برای نجات مردم هست؟
برای مقابله با افزایش قربانیان گرمای شدید در ایران، باید:
• ساختار برق و آب بهروزرسانی و نوسازی شود.
• دادهها بهصورت شفاف منتشر و تحلیل شوند.
• سیستم هشدار گرمای شدید و پناهگاههای خنک برای عموم فراهم گردد.
• منابع ملی بهجای هزینه در پروژههای خارجی، صرف رفاه داخلی شوند.
مطالعه بيشتر : گروگانگیری دولتی؛ تماس تلفنی کوتاه، فریادی از درون زندانهای ایران
نتیجهگیری
قربانیان گرمای شدید در ایران نه بر اثر گرما، بلکه بهخاطر بیتوجهی سیستماتیک به جان انسانها جان میبازند. در کشوری با منابع عظیم انرژی، مرگ بر اثر گرما یک فاجعهی انسانی و مدیریتی است. این بحران، آزمونی برای حاکمیت است: آیا برای نجات جان مردم کاری خواهد کرد.