در یکی از دقیق‌ترین و جسورانه‌ترین حملات دهه‌های اخیر، اسرائیل بین ۱۳ تا ۱۶ ژوئن ۲۰۲۵، حملات هوایی متمرکزی را به عمق خاک ایران انجام داد. این حملات نه‌تنها مراکز نظامی یا تأسیسات هسته‌ای را هدف قرار دادند، بلکه این‌بار مستقیماً به شمار قابل‌توجهی از ساختمان‌های دولتی ایران برخورد کردند. ناظران این اقدام را به‌مثابه نقض آشکار حاکمیت ملی ایران و زنگ خطری درباره توانایی نظام برای حفاظت از مراکز حساس حکومتی تفسیر کردند. درک اهمیت اطلاع از تعداد این ساختمان‌های آسیب‌دیده تنها یک آمار نیست، بلکه نشانه‌ای از وسعت شکاف‌های امنیتی و فشارهای سیاسی روزافزون بر تهران در عرصه داخلی و بین‌المللی است.
تعداد بی‌سابقه‌ای از ساختمان‌های دولتی ایران در تیررس آتش اسرائیل
بر اساس گزارش‌های اولیه و شهادت‌های محلی، حداقل هشت نهاد مهم دولتی به‌طور جزئی یا کامل آسیب دیده‌اند؛ از جمله وزارت دفاع، سازمان پژوهش‌های نوآورانه دفاعی (SPND)، ستاد کل نیروهای مسلح، وزارت امور خارجه (به‌ویژه بخش بایگانی)، وزارت دادگستری، وزارت اطلاعات، فرماندهی انتظامی کل کشور، و ساختمان سازمان صدا و سیما (IRIB). این نهادها صرفاً نمادین نیستند بلکه ارگان‌های عملیاتی هستند که ستون فقرات مدیریت و امنیت کشور را تشکیل می‌دهند. هدف قرار گرفتن آن‌ها از سوی اسرائیل حامل پیامی قوی است: حتی مراکز تصمیم‌گیری نیز در امان نیستند. تعداد بالای ساختمان‌های دولتی آسیب‌دیده در این حمله نه‌تنها شدت ضربه بلکه وسعت میدان آن را نشان می‌دهد.
مطالعه بيشتر : وارث شاه خواستار بازپس‌گیری ایران؛ سقوط رژیم نزدیک است
اختلال در سامانه‌های ارتباطی
در مورد میزان خسارات، گزارش‌ها از آسیب‌های سطحی مانند شکستن شیشه‌ها و ترک دیوارها گرفته تا آسیب‌های سنگین‌تری چون اختلال در سامانه‌های ارتباطی، وقوع آتش‌سوزی و حتی قطع موقت پخش رادیو و تلویزیون در برخی مناطق خبر می‌دهند. این اتفاقات موجب ایجاد سردرگمی رسانه‌ای نیز شده‌اند. اما مهم‌تر از خسارات فیزیکی، تأثیرات سیاسی و امنیتی این حملات است. آسیب دیدن این تعداد از ساختمان‌های دولتی ایران، نظام را در موقعیتی دفاعی قرار داده و اقتدار داخلی‌اش را تضعیف کرده است. همچنین باعث افزایش نگرانی عمومی درباره میزان آمادگی نهادهای امنیتی کشور برای مقابله با تهدیدات آتی شده است. این تحول نه‌فقط یک رخداد نظامی، بلکه نقطه عطفی ژئوپولیتیکی است که می‌تواند تأثیری بلندمدت بر الگوی درگیری میان ایران و اسرائیل و حتی بر موازنه قدرت در کل منطقه داشته باشد.
