وقتی کشوری واقعیت را انکار کرده و از مرزهای خود فراتر می‌رود، تفاوت بین نفوذ و مداخله را از بین می‌برد. مداخلات ایرانی همواره گزینه ایران برای گسترش بوده‌اند، نه تأثیرگذاری.
از انقلاب ۱۹۷۹ تاکنون.. همان دست و روش
در سال ۱۹۷۹، ایران نیازی به زمان زیادی نداشت تا تصمیم بگیرد که صدور انقلاب یک انتخاب نیست، بلکه یک استراتژی وجودی است. و از آنجا که جغرافیا تغییر نمی‌کند، بحرین، “همسایه نزدیک” ایران، هدف مستقیم این سیاست شد.
بیانیه‌های رسمی، اظهارات تهاجمی، افشاگری‌های اطلاعاتی درباره حمایت مالی، قاچاق سلاح، و کشف شبکه‌های مخفی… سناریویی که بارها تکرار شده است. شاید افراد تغییر کنند، اما ایده ثابت است: بی‌ثبات‌سازی، تغذیه آشوب، و تبدیل بحرین به میدان آزمایشی برای سیاست‌های توسعه‌طلبانه تهران.
ایران از تنوع مذهبی در بحرین سوءاستفاده کرده و مداخلات خود را در لفافه “مظلومیت” پنهان می‌کند و تلاش دارد که این موضوع را “جنبش مردمی” علیه دولت جلوه دهد، در حالی که واقعیت چیز دیگری می‌گوید. از حمایت مالی گرفته تا جذب جوانان و آموزش آنها در اردوگاه‌های خارج از کشور، و حتی استفاده از رسانه‌های وابسته برای تشدید تنش‌ها… همه اینها بخشی از پروژه‌ای بزرگ‌تر است که نه‌تنها به بحرین محدود نمی‌شود، بلکه کل منطقه را در بر می‌گیرد.
مداخلات ایرانی.. حقیقتی که قابل انکار نیست
با وجود تمام شواهد، ایران همچنان مداخله خود را در امور داخلی بحرین انکار می‌کند و سعی دارد حقیقت را در پشت شعارهای همیشگی درباره “حمایت از ملت‌های مظلوم” پنهان کند. آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران، بارها گفته است که آنچه در بحرین رخ می‌دهد یک “جنبش مردمی” است، در حالی که گزارش‌های امنیتی و اطلاعاتی نشان می‌دهد که حمایت ایران از گروه‌های تندرو در بحرین یک فرضیه نیست، بلکه یک واقعیت ملموس است.
این دیگر راز نیست که بحرین در سال‌های اخیر بارها محموله‌های قاچاق سلاح و مواد منفجره را کشف کرده و شبکه‌هایی مرتبط با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حزب‌الله لبنان را شناسایی کرده است.
این دیگر راز نیست که رسانه‌ها و مراکز تحقیقاتی‌ای وجود دارند که به عنوان ابزارهای نرم ایران فعالیت کرده و روایت‌های ایران را ترویج می‌دهند و مداخلات آن را توجیه می‌کنند.
این دیگر راز نیست که بحرین تنها کشوری نیست که از این سیاست شکایت دارد، بلکه بخشی از یک صحنه بزرگ‌تر منطقه‌ای است که از عراق تا لبنان، از سوریه تا یمن گسترده شده است.
آیا مداخلات ایران متوقف خواهد شد؟
شاید مهم‌ترین پرسش امروز این باشد: تا چه زمانی مداخلات ایرانی در امور داخلی بحرین ادامه خواهد داشت؟ و تا چه زمانی تهران این بازی دوگانه را ادامه خواهد داد؛ ادعای بی‌گناهی می‌کند، اما رد پای خود را در همه جا به جا می‌گذارد؟
بحرین، با وجود مساحت کوچک خود، هرگز لقمه‌ای آسان نبوده است و آگاهی مردمش فراتر از آن است که در دام شعارهای فریبنده بیفتند. اما مسلماً این نبرد هنوز پایان نیافته است و مداخلات ایرانی همچنان موضوعی باز خواهد ماند… تا زمانی که ایران از این بازی خطرناک دست بکشد، یا تا وقتی که خود را در برابر حسابی پیش‌بینی‌نشده ببیند.