در میان تشدید سرکوب و محدودیت‌های اعمال‌شده توسط حکومت ایران، پناهندگان افغان در این کشور با آینده‌ای نامعلوم روبه‌رو هستند. مقامات محدودیت‌های سختگیرانه‌ای را برای مهاجران غیرمجاز اعمال کرده‌اند که منجر به محرومیت آن‌ها از خدمات اساسی مانند بهداشت، آموزش و مسکن شده است.
اخراج جمعی و اظهارات رسمی
بر اساس گزارش‌های اخیر، ایران طی دو سال گذشته بیش از دو میلیون مهاجر افغان غیرقانونی را اخراج کرده است.
علاوه بر این، “نادر یاراحمدی”، مشاور وزیر کشور و رئیس مرکز امور پناهندگان و مهاجران خارجی، اظهار داشت که سیاست‌های جدید با هدف ساماندهی حضور اتباع خارجی در کشور اجرا می‌شود. وی گفت: «با ثبات نسبی در افغانستان، هیچ مانعی برای بازگشت مهاجران به کشورشان وجود ندارد.»
تأثیر سیاست‌ها بر زندگی روزمره پناهندگان افغان
این اقدامات بسیاری از پناهندگان افغان را در برابر گزینه‌های دشواری قرار داده است. به‌عنوان مثال، “رشید”، مهاجر افغان در ایران، مجبور شد به افغانستان بازگردد زیرا بیمارستان‌های ایران از درمان مادر سالخورده‌اش به دلیل نداشتن مدارک قانونی خودداری کردند. همچنین، “احسان ضیا”، مهاجر دیگر، برای ثبت‌نام دخترانش در مدارس ایران با مشکلات اداری و تغییرات مداوم سیاست‌های دولتی مواجه شد، حتی با وجود داشتن مجوز اقامت.
درخواست‌ها برای توقف نقض حقوق بشر
این سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه پناهندگان افغان نشان‌دهنده بی‌توجهی آن به حقوق بشر و استانداردهای بین‌المللی است. این اقدامات رنج افرادی را که از کشورشان برای یافتن امنیت و ثبات فرار کرده‌اند، دوچندان می‌کند.
اگرچه سازمان‌های حقوق بشری و جامعه بین‌المللی خواستار فشار بر ایران برای توقف این تخلفات و تضمین حقوق پناهندگان افغان در این کشور شده‌اند، اما سؤال اصلی این است: چه زمانی حکومت ایران حقوق شهروندان خود را حفظ کرده است؟