زنان در ايران دیگر خاموش نیستند. با وجود سرکوب و تلاش‌های حکومت برای خاموش کردن صدای آن‌ها، همچنان به مبارزه با مقامات و شکستن محدودیت‌های تحمیلی ادامه می‌دهند. ترس دیگر وسیله‌ای برای ساکت کردنشان نیست، بلکه انگیزه‌ای برای مقاومت بیشتر شده است. حکومتی که دهه‌ها تلاش کرده بود حضور آنان را نادیده بگیرد، امروز با انقلابی زنانه روبرو است که قابل مهار نیست.
رسانه‌های اجتماعی: سکوی انقلاب زنان علیه سرکوب
زنان در ايران دریافتند که انتظار برای اصلاحات دروغین حکومت بی‌فایده است. رسانه‌های اجتماعی به قدرتمندترین سلاح آن‌ها تبدیل شده و بستری برای افشای ظلم، برملا کردن سرکوبگری‌ها و سازماندهی اعتراضاتی شده است که پایه‌های حکومت را می‌لرزاند.
از «دختران خیابان انقلاب» تا کمپین‌های برداشتن حجاب، زنان توانسته‌اند این فضاها را به جبهه‌های نبرد مستقیم با حکومت تبدیل کنند، با وجود تلاش‌های مداوم حکومت برای فیلتر کردن و خاموش کردن صدای آنان.
پایان دوران سکوت.. آغاز رویارویی مستقیم
امروز حکومت ایران دیگر قادر به خاموش کردن زنان نیست. شهادت‌های آنان درباره خشونت، تبعیض و استثمار، به سوختی برای جنبش‌های گسترده‌ای تبدیل شده است که دورویی و قوانین ظالمانه حکومت را افشا می‌کند. پس از دهه‌ها نادیده گرفتن، حکومت دیگر نمی‌تواند انکار کند که یک انقلاب زنانه در حال اوج‌گیری است، انقلابی که پایه‌های سرکوب را به لرزه درآورده است.
زنان در ايران.. هرگز به عقب بازنمی‌گردند
آنچه امروز از زنان در ايران می‌بینیم، ثابت می‌کند که هرچقدر فشارها افزایش یابد و هرچقدر حکومت تلاش کند مطالبات آنان را نادیده بگیرد، زنان در ایران تسلیم نخواهند شد. با هر تلاش برای سرکوب، اراده آن‌ها قوی‌تر می‌شود و با هر جنایتی که حکومت علیه آن‌ها مرتکب شود، خشمشان شعله‌ورتر خواهد شد. این یک موج اعتراض ساده نیست، بلکه حرکتی مداوم برای فروپاشی سیستمی است که بر پایه تبعیض و سرکوب بنا شده است. حکومت به‌خوبی می‌داند که پایانش از جایی آغاز می‌شود که زنان در ايران دیگر تسلیم نشوند و به نیروی اصلی یک انقلاب جدید تبدیل شوند.