- ارتش اسرائیل بامداد امروز بار دیگر دست به حمله‌ای گسترده به خاک سوریه زد و مواضع نظامی در جنوب این کشور، به‌ویژه در حومه دمشق، درعا و قنیطره را هدف قرار داد.
- این حمله اسرائیل به سوریه به بهانه شلیک دو راکت از خاک سوریه به سوی بلندی‌های اشغالی جولان صورت گرفت؛ در حالی که هیچ‌گونه خسارت یا تلفات در اسرائیل گزارش نشده است.
- وزارت دفاع سوریه اعلام کرد سامانه‌های پدافند هوایی بخشی از موشک‌ها را رهگیری کرده‌اند. اما حملات خسارات مادی قابل توجهی به تاسیسات نظامی وارد کرده‌اند و هنوز آمار دقیقی از تلفات احتمالی اعلام نشده است.
- مقامات اسرائیلی مدعی‌اند که این اقدام به‌منظور دفاع از امنیت ملی‌شان بوده، اما ناظران سیاسی معتقدند که حمله اسرائیل به سوریه بخشی از سیاست تهاجمی تل‌آویو برای تحمیل واقعیت‌های جدید در منطقه است.
- این حمله هم‌زمان با افزایش تنش‌ها در مرزهای شمالی سوریه انجام شده و بسیاری نگرانند که اسرائیل با استفاده از خلأ قدرت در دمشق به‌دنبال گسترش نفوذ نظامی و سیاسی خود باشد.
پیشینه حملات:
- از دسامبر ۲۰۲۴ و پس از سقوط رژیم بشار اسد، شدت حمله اسرائیل به سوریه به‌طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته و اسرائیل از این وضعیت برای اجرای عملیات‌های نظامی پی‌درپی بهره‌برداری می‌کند.
- گزارش‌ها نشان می‌دهند که در بسیاری موارد حتی در نبود نیروهای وابسته به ایران یا حزب‌الله، زیرساخت‌های ارتش سوریه هدف قرار گرفته‌اند که نشانگر اهداف فراتر از صرفاً بازدارندگی است.
واکنش‌ها:
- در حالی‌که سازمان ملل تنها ابراز نگرانی کرده، فعالان حقوق بشر این حمله اسرائیل به سوریه را جنایت جنگی توصیف می‌کنند که باید توسط نهادهای مستقل بین‌المللی مورد بررسی قرار گیرد.
به نوشته رویترز، چند رسانه عربی و فلسطینی مدعی شده‌اند که مسئول شلیک موشک‌ها گروه ناشناس موسوم به «گردان‌های شهید محمد ضیف» است که ظاهرا به رهبر شاخه نظامی گروه افراطی حماس که در سال ۲۰۲۴ در حمله اسرائیل کشته شد اشاره دارد.
حماس در فهرست سازمان‌های تروریستی آمریکا و اتحادیه اروپا قرار دارد.
یرموک، در غرب استان درعا که شامگاه سه‌شنبه هدف آتش توپخانه اسرائیل قرار گرفت، و مناطق اطراف آن در هفته‌های اخیر شاهد افزایش تنش‌ها بوده است؛ از جمله، گزارش‌هایی مبنی بر تهاجم ارتش اسرائیل به روستاهای این منطقه که گفته می‌شود ساکنان آنها از کاشت محصولات خود منع شده‌اند منتشر شد.
حمله اخیر اسرائیل به جنوب سوریه را نمی‌توان صرفاً پاسخی نظامی به پرتاب چند راکت بی‌اثر به سمت جولان اشغالی دانست. این عملیات، نشانه‌ای از تغییر راهبردی در نوع دخالت‌های اسرائیل در سوریه است، دخالت‌هایی که از زمان فروپاشی رژیم بشار اسد در دسامبر ۲۰۲۴، با شدت و فرکانس بیشتری پیگیری می‌شوند. اسرائیل عملاً در حال اجرای نوعی «مهندسی امنیتی از آسمان» است؛ هدف قرار دادن نه‌تنها پایگاه‌های ادعایی وابسته به ایران و حزب‌الله، بلکه زیرساخت‌های نظامی سوری در مناطقی حساس همچون درعا، قنیطره و حومه دمشق.
این مناطق از مدت‌ها پیش صحنه مقاومت محلی علیه رژیم بودند و اکنون پس از تغییرات ژئوپلیتیکی، به عرصه نفوذ روسیه و ایران تبدیل شده‌اند. بنابراین حمله اخیر را می‌توان هشداری ضمنی از سوی تل‌آویو دانست به هر ساختار جدیدی که در پی بازتعریف نظم سیاسی و امنیتی سوریه باشد، به‌ویژه با ظهور چهره‌هایی چون احمد الشرع در دولت انتقالی.
اما آنچه نگران‌کننده‌تر است، سکوت بین‌المللی در قبال تداوم حمله اسرائیل به سوریه است. نه‌تنها هیچ سازوکار تحقیقاتی مستقلی فعال نشده، بلکه غیبت کامل پاسخگویی در سطح جهانی، پرسش‌هایی جدی درباره نقش و منافع پنهان قدرت‌های بزرگ در این سناریو به‌وجود آورده است. آیا اسرائیل در حال بازترسیم نقشه امنیتی خاورمیانه با چراغ سبزِ غرب است؟