نویسنده: یک شهروند خسته از کنترل
تصور کنید اگر قانون حجاب اجباری در ایران یک حساب توییتر داشت، هر روز چه می‌نوشت؟ احتمالاً چیزی شبیه به این:
صبح بخیر مأموران گرامی! امروز نوبت شماست که در ایستگاه‌های مترو مواظب یک تار مو باشید!
#حجاب_افتخار_ماست #نظارتی_بی‌پایان
مردم چی میگن؟
یک کاربر ایرانی نوشت: «ما نون نداریم بخوریم، اما واسه یه سانتی‌متر مو، دوربین هوشمند نصب می‌کنن!»
ظهر:
امروز ۴۵۲ مورد «بدحجابی» شناسایی شد.
شامل: روسری کج، مانتوی تنگ، نگاه با اعتماد به نفس زیاد!
#قانون_را_رعایت_کن
ماذا يقول الناس؟
دانشجویی پاسخ داده: «ما فقط دنبال یه کلاس بودیم، نه دادگاه صحرایی سر رنگ لباس!»
عصر:
زنی که بدون حجاب بیرون برود، شاید دیگر آزادی را نبیند…
#حجاب_اجباری #بدون_انتخاب
مردم چی میگن؟
مادری نوشته: «دخترم با استرس از خونه می‌ره بیرون؛ انگار که جرمی مرتکب شده!»
اما پشت این توییت‌های تخیلی، واقعیتی تلخ پنهان است. قانون حجاب اجباری در ایران دیگر فقط یک ماده قانونی نیست، بلکه ابزار سرکوبی است که با دوربین، هوش مصنوعی و گشت‌های امنیتی، زندگی روزمره زنان را زیر نظر گرفته است.
این قانون فقط مانع تحصیل یا اشتغال زنان به دلیل نوع پوشش نمی‌شود، بلکه بر سبک زندگی آنها تسلط کامل دارد. ترس، مراقبت، و قضاوت مداوم… زن ایرانی نه فقط باید پوشیده باشد، بلکه باید ناپیدا باشد.
و شاید اگر این قانون حساب توییتر داشت، آخرین توییتش این باشد:
«حساب کاربری قانون حجاب اجباری در ایران به دلیل نقض مکرر حقوق بشر برای همیشه مسدود شد.»