زندانیان سیاسی در ایران ، به ویژه زنان فعال مدنی، همواره با شرایط سختی رو به رو هستند. در این میان، ویدا ربانی و مطهره گونای، دو فعال مدنی و روزنامه نگار، با اعتصاب غذا در زندان اوین، توجه‌ها را به نقض حقوق بشر در ایران جلب کرده‌اند. اعتصاب غذای این دو فعال، واکنشی به برخوردهای غیرانسانی و ناعادلانه‌ای است که بر آنان تحمیل شده است وهمچنین به اعتراض به عدم ریسدگی درمانی به نرگس محمدی و وریشه مرادی است .
زندانیان سیاسی و حقوق انسانی
زندانیان سیاسی در ایران، به‌خصوص زنان، اغلب با رفتارهای غیرقانونی و سرکوب‌گرانه مواجه می‌شوند. ویدا ربانی و مطهره گونای نیز از این قاعده مستثنی نیستند و به دلیل فعالیت‌های مدنی و اجتماعی خود، به زندان افتاده‌اند. اعتصاب غذای این دو نشان‌دهنده‌ی اعتراض آنان به شرایط زندان، نبود دسترسی به حقوق اولیه، و نحوه برخورد مسئولان است.
پیامدهای اعتصاب غذا
اعتصاب غذا یکی از خطرناک‌ترین اشکال اعتراض در زندان است که پیامدهای جسمی و روانی جدی برای زندانی به همراه دارد. ویدا ربانی و مطهره گونای با پذیرش این خطر، تلاش دارند صدای خود را به جامعه جهانی برسانند. این نوع اعتراض اغلب توجه رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری را جلب کرده و موضوع زندانیان سیاسی را در سطح بین‌المللی مطرح می‌کند.
واکنش‌ها به اعتصاب غذا
اعتصاب غذای این دو فعال، موجی از واکنش‌ها را در شبکه‌های اجتماعی و میان فعالان حقوق بشر به دنبال داشته است. بسیاری از کاربران اینترنتی و سازمان‌های بین‌المللی از مقامات ایرانی خواسته‌اند که به مطالبات آنان پاسخ دهند. این حرکت‌ها نشان‌دهنده همبستگی مردم با زندانیان سیاسی و اهمیت آزادی بیان در جامعه است.
نماد اعتصاب غذای
اعتصاب غذای ویدا ربانی و مطهره گونای نه‌تنها نماد مقاومت در برابر ظلم است، بلکه ضرورت توجه به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران را گوشزد می‌کند.