در شیراز، یک فاجعه زیست‌محیطی و انسانی در سکوت در حال رخ دادن است. کشاورزان به‌دلیل نبود آب سالم، ناچارند از فاضلاب برای آبیاری محصولات کشاورزی استفاده کنند؛ محصولاتی که مستقیم وارد سفره مردم می‌شوند. آبیاری محصولات کشاورزی با فاضلاب بدون تصفیه، عامل انتقال بیماری و آلودگی خاک و منابع آب زیرزمینی شده است، در حالی‌که نهادهای دولتی عملا نظارتی ندارند.
۱. جان مردم در خطر است
خوردن سبزیجاتی که با فاضلاب آبیاری شده‌اند، باعث انتقال میکروب و انگل به بدن می‌شود. پزشکان شیراز گزارش دادهاند که در این محصولات، باکتری‌های مدفوعی انسانی وجود دارد؛ یعنی مردم با هر وعده غذایی، به‌سمت بیماری‌های گوارشی جدی رانده می‌شوند. این نتیجه مستقیم آبیاری محصولات کشاورزی با فاضلاب است.
۲. خاک و منابع آب آلوده می‌شوند
در نبود آب سالم، کشاورزان چاره‌ای جز استفاده از فاضلاب ندارند. اما این آب آلوده، خاک را در بلندمدت نابارور میکند و سموم را به سفره‌های آب زیرزمینی منتقل می‌سازد. خطری که فقط متوجه شیراز نیست، بلکه می‌تواند شهرهای دیگر را هم درگیر کند.
۳. دولت می‌داند، اما کاری نمی‌کند
با این‌که مسئولان به مشکل اذعان کرده‌اند، اما اقدام جدی در کار نیست. برخی زمینها را تخریب کرده‌اند، اما برنامه‌ای برای جلوگیری کامل از آبیاری محصولات کشاورزی با فاضلاب وجود ندارد. کشاورز تنها مانده و مسئولان بی تفاوت.
آنچه در شیراز می‌گذرد، فقط یک سوء‌مدیریت نیست؛ تهدیدی پنهان علیه جان مردم است، تهدیدی که باید آشکار شود و عاملانش پاسخگو باشند.